Usuń zmyślność, zagnieżdżenie, beznadzieję. Powracaj do natury. Ludzka natura chce, aby każdy odczuwał to, co spotyka go we świecie zewnętrznym, nie z bólem, ale z prostą i bezstronną percepcją.
Słowa to tępe instrumenty, lepiej przystosowane do zabijania niż do pojmowania świata.
Dopóki nie uczynimy postępów w zrozumieniu, jak jesteśmy połączeni jako jedno ludzkość żyjąca na tej jednej planecie, nie będzie pokoju w świecie. Pokój zaczyna się od nas samych.
Świat jest jak ogromna księga, w której każdy liść, kwiat, zwierzę, góra, rzeka, ocean to kolejne zdania, strony, rozdziały tej nieskończonej opowieści. Błąkając się po świecie, czytamy tę historię, uczymy się jej i jej nie kończymy.
Niech zginie świat, byleby stało się zadość sprawiedliwość.
Świat jest piękny, ale ma swoje blizny. Często jest okrutny, ale zawsze daje drugą szansę. Pełen jest bólu, ale także miłości, która daje nam siłę do dalszej walki.
Świat, który staramy się zrozumieć, to tylko kawałek materii poruszający się w przestrzeni, a wszystko, co nas otacza, jest właściwie wytworem naszej wyobraźni. Wszystko, co nas otacza, to tylko my sami, tylko w różnych odmianach i formach.
Jedyna straszna rzecz na świecie to nuda. To jedyny grzech, którego nie można przebaczyć.
Świat jest jak olbrzymia książka, której nigdy nie skończymy czytać. Każdy dzień, każde nowe doświadczenie to kolejny rozdział, który nas czegoś uczy.
Świat zrozumiesz, jedynie kiedy uwiesz, że to co najważniejsze leży w ciebie. Góry, rzeki i słońce, to wszystko pełni w naszym sercu wyjątkową rolę. Nie szukaj na zewnątrz, bo wszystko czego potrzebujesz leży we wnętrzu
