Przystoi walczyć w obronie praw, ...

 W zepsutym kraju ustanawia się wiele praw.

 Jeżeli mój przyjaciel śmieje się, cieszę się, jeśli mój przyjaciel płacze, smucę się.

 Nie ma drogi do szczęścia. Szczęście to droga. A prawdziwe szczęście to nie coś, co otrzymamy za cierpliwość i długotrwały trud. Prawdziwe szczęście to dobrobyt duszy.

 Szczęście to nie cel, to sposób podróżowania. Szczęście nie olewa drogi, nie olewa procesu. Cieszy się teraźniejszością. Całuje ziemię pod stopami. Szczęście to umiejętność doceniania. To umiejętność tworzenia z siebie miejsca, w którym można być szczęśliwym.

 Bycie w pełni szczęśliwym oznacza radość z tego co się ma a nie z tego co ewentualnie może przynieść nam niepewna przyszłość.

 Szczęście to sposób patrzenia na świat.

 Szczęścia nie da się nauczyć, nie da się tego kupić, nie da się przygotować, nie da się oszukać. To jest – albo nie ma. I tylko tyle.

 Nie można być prawdziwie szczęśliwym, jeśli jednocześnie nie jest się pewnym, że sprawia się radość innym ludziom. Szczęście nie jest czymś, co można zdobyć i zatrzymać dla siebie samo. Jest gorącym, ciepłym płomieniem, który gaśnie, jeśli nie jest podtrzymywany przez ciągłe dowody, że umiejąc coś dać, dajemy to, co jest najlepsze w nas samych.

 Szczęście to nic innego jak dobra zdrowa i wolna dusza. Wszystko inne jest iluzją, pustą korzyścią, złotą rybą zaczepioną na haczyk pustego dążenia.

 Dbaj nie o ludzkość, nie o naród, nie o stronnictwo, ale o człowieka. Kto daje ojczyźnie, daje samemu sobie. Ojczyzna potrzebuje owoców twej pracy, ale bardziej potrzebuje ciebie samego.