Tylko ten zasługuje na sprawowanie ...

 Szczęście jest tylko prawdziwe, jeśli je dzielimy. Samotne szczęście jest paradoksem, który nie istnieje. Człowiek jest kimś, kto potrzebuje innych, aby być szczęśliwym.

 Nie jesteśmy nigdy ani szczęśliwi, ani nieszczęśliwi, ale porównujemy siebie tylko z innymi. Porównania są naszymi torturami, a szczęście jest zawsze relatywne.

 Co zrobisz, gdy w końcu któregoś dnia zorientujesz się ze zmarnowałeś szansę. Zepsułeś marzenia. Spieprzyłeś miłość na całe życie. Tylko wtedy nie będzie już odwrotu. Nie będzie jej, bo ona będzie z kimś kto zrobi wszystko, by znów zaczarować jej świat. A Ty zostaniesz sam. I wcale nie będzie happy endu. Będziesz miał spokój. Będzie cisza. Będzie beztroska. Będzie to, o co teraz dziecinnie prosisz...

 Na końcu życia, być może nie zaniesiesz Panu Bogu zestawu super uczynków, opinii. Ale przyjdziesz i powiesz, nic mi nie wyszło...ale przynajmniej próbowałem.

 Dyplomata to dobrze płatny urzędnik, który szyfrem przekazuje do domu to, co przeczytał trzy dni temu w gazetach.

 Przejść z mężczyzną swoich marzeń, obok tych którzy Cię skrzywdzili - bezcenne.

 Nie być odcieniem szarości
Szarej polskiej rzeczywistości
Mieć barwę, i nie tylko barwę głosu
Głos, który zabrzmi siłą tysiąca głosów

 Nie możemy się modlić o miłość, zdrowie, szczęście dla siebie, jeżeli nie jesteśmy gotowi, aby zaakceptować je w ruchu Wiecznej Mocy, która zna nasze potrzeby lepiej niż my sami.

 Im się jest szczęśliwszym, tym mniej uwagi poświęca się własnemu szczęściu.

 Nie można mieć pełnego szczęścia, jeżeli nie potrafisz dzielić się nim z innymi. Gdy rodzimy się, jesteśmy szczęśliwi sami dla siebie. Kiedy dorastamy, doświadczamy szczęścia, widząc radość innych. Przez to odkrywamy, że prawdziwe szczęście polega na tworzeniu radości dla innych.