Wszyscy piegowaci mają szczęście.

 Na życie trzeba patrzeć z dystansem, niczemu się nie dziwiąc, niczego nie potępiając. I cieszyć się każdym drobiazgiem: że zakwitły kwiaty i że ładnie się wygląda w nowej sukience...

 Nulla poena sine legenie ma kary bez przepisu prawa.

 Jeżeli się jest otoczonym przez ogólną życzliwość, wtedy człowiek jest szczęśliwy.

 Przyjaźń to nie transakcja na miesiąc, dwa albo póki jest pięknie. Przyjaźń to miliony prześmianych godzin, a tysiące przepłakanych. Kilkanaście kłótni, kilkadziesiąt czułych gestów i jedno uczucie: szczęście.

 Szczęście jest jak motyl, który, gdy go ścigasz, jest zawsze poza zasięgiem, ale który, gdy usiądziesz cicho, może na ciebie przysiąść.

 Jest wiele szans, które daje miłość,
możesz serce otworzyć lub od razu zginąć.
Bo człowiek, który nie kochał bądź kochać nie umie,
czuje się samotny, czy sam czy to w tłumie.
A uczuciem nagorszym bywa samotność,
brak tego poczucia, że jesteś potrzebny.
Mimo, że znajomych masz wielokrotność,
póki brak "tej jedynej" jesteś tu zbędny.

 Spojrzeliśmy na siebie, szukając słów, które nie istniały.

 Małe żyjątka rozmnażają się przez podział komórek, biurokraci przez podział pracy.

 Większość ludzi szuka szczęścia jakby poszukiwała swych okularów, które na nosie ma. Nikt nie jest zdolny zrozumieć, że wszystkie drzwi są otwarte.

 Pieniądze nie dają szczęścia. Potraktuj to jako radę. Prowadzą tylko do nędzy.