Szczęście każdy nosi w sobie.

 Samotność to największe szczęście. Większym jest tylko śmierć.

 Szczęście to nie jest stan do którego można dojść, jak do stacji końcowej. To jest sposób podróżowania. Szczęście nie polega na posiadaniu, czy też korzystaniu, ale na dawaniu. Szczęście to sposób myślenia, kierunek, a nie miejsce.

 Szczęście to nie cel, to sposób podróżowania. Szczęście nie olewa drogi, nie olewa procesu. Cieszy się teraźniejszością. Całuje ziemię pod stopami. Szczęście to umiejętność doceniania. To umiejętność tworzenia z siebie miejsca, w którym można być szczęśliwym.

 Nieważne jaki bój toczymy ze światem.
Nieważne ile zbrój wkładamy przy tym i masek.
Jakimi tu czyni nas każda z ról i przypiętych łatek.
Będziemy zawsze dziećmi naszych ojców i matek.

 Nie szukaj szczęścia na zewnątrz, bo nie znajdziesz go. Szczęście jest w tobie, a nie w drugiej osobie. Zrozum to ostatecznie. Żadna druga osoba nie ma mocy uczynić cię szczęśliwym; możesz być szczęśliwy tylko wtedy, gdy jesteś w stanie sam to uczynić.

 Jeśli masz do wyboru śmiech lub płacz zawsze lepiej się śmiać.

 Pisząc tę książkę, nie sądziłam, że stanie się ona taka wązna dla tysięcy ludzi. Dzięki ich reakcjom zrozumiałam, ze idea ,,przesuwania horyzontu" jest ponadczasowa i uniwersalna. Przecież codziennie zdobywamy Swój Własny Everest, nawet jeśli nie zdajemy sobie z tego sprawy. Dziś wiem też, że trudniej osiągnąć szczyt niż z niego zejść, a z wierzchołka widać kolejne Góry do zdobycia...

 Małe czyny, ale wykonane, są lepsze niż wielkie - ale tylko planowane.

 Lavare manusumywać ręce.

 Nawet cień przyjaciela starczy, aby uczynić człowieka szczęśliwym.