
Należy przyznać, że szczęście w tym życiu opiera się na ...
Należy przyznać, że szczęście w tym życiu opiera się na nadziei nowego i zupełnie innego życia; jest się szczęśliwym wtedy, gdy bliskie jest uobecnienie tej nadziei.
Szczęście to nie cel, to sposób podróżowania. Szczęście nie olewa drogi, nie olewa procesu. Cieszy się teraźniejszością. Całuje ziemię pod stopami. Szczęście to umiejętność doceniania. To umiejętność tworzenia z siebie miejsca, w którym można być szczęśliwym.
Jeśli rzeczy małe nie będą Cię cieszyły, to i duże nigdy nie ucieszą.
Szczęście to coś więcej niż efemeryczna radość. To stan głębokiego zadowolenia, światła wewnętrznego spokoju i poczucia, że mamy wartość. Nie jest zależne od zewnętrznych okoliczności, ale od naszej wewnętrznej postawy.
Nigdy nie dostrzegamy skarbów, które mamy tuż przed oczyma.
A wiesz dlaczego tak się dzieje? Bo ludzie nie wierzą w skarby.
Szczęście to coś, co wpada Ci w ręce, kiedy jesteś zbyt zajęty, aby szukać go. To nie jest cel, to raczej efekt uboczny ciężkiej pracy i pozytywnego myślenia.
Jeśli kto kocha wojnę domową, jest pozbawiony więzów rodzinnych, prawa i własnego miejsca.
Społeczeństwo, które nie jest w stanie stworzyć utopii i poświęcić się jej służbie, jest zarażone sklerozą i ruiną.
Czujemy smutek tylko wtedy, jeżeli przedtem przeżyliśmy radość.
Pierwszy sekret szczęścia to emocjonalna niezależność. Wiesz, co mam na myśli? Nie można oczekiwać, że szczęście da ci druga osoba, albo że ona uczyni cię szczęśliwą. Nie możesz nawet oczekiwać, że pozwoli ci być szczęśliwą, jakbyś musiała prosić o pozwolenie czy coś. Trzeba swoje szczęście stworzyć samemu, w środku i nie pozwolić, by ktokolwiek je tknął albo odebrał.
Szczęście to sposób patrzenia na świat.