Pierwsze zakochanie jest najtrwalsze, najsilniejsze i najpiękniejsze, choć zazwyczaj nieszczęśliwe.

 Niech pociechą dla nas będzie to, iż żaden ból na świecie nie trwa wiecznie. Kończy się cierpienie, pojawia się radość i tak równoważą się nawzajem.

 Będziemy szczęśliwi, nie kiedy wszystko w naszym życiu będzie idealne, ale kiedy nauczymy się zasługiwać na to czym dysponujemy.

 Inni próbują oszczędzić ci bólu. Prawda potrafi być druzgocącą. Sporo życia spędzamy, próbując chronić się przed nią i osłaniać przed nią innych. Posługujemy się kłamstwem, żeby stępić ostrze życia. Śnimy o lepszym jutrze. Ukrywany się przed własnymi żaglami i niedostatkami. Staramy
się wyolbrzymić dobro i umniejszać zło.

 Miłość jako nasionko leśne z wiatrem szybko leci, ale gdy drzewem w sercu wyrośnie,
to chyba tylko razem z sercem wyrwać można.

 Na tym świecie pewne są tylko śmierć i podatki.

 Pokonywać swoje słabości, panować nad swoimi pragnieniami, postępować zgodnie ze swoim sumieniem, szanować innych, tego właśnie nazywam szczęściem i nadzieją na pokój wewnętrzny.

 Chleba i igrzysk.

 Nie jesteśmy nigdy ani szczęśliwi, ani nieszczęśliwi, ale porównujemy siebie tylko z innymi. Porównania są naszymi torturami, a szczęście jest zawsze relatywne.

 Nie uważam się za szczęśliwego, bo jestem szczęśliwy. Jestem szczęśliwy, bo umiem się cieszyć. Umiem cieszyć się z małych rzeczy, potrafię je zauważać i przeżywać. Im więcej z nich widzę, tym jestem szczęśliwszy.

 "Śnimy- bo nie możemy wytrzymać prawdy"