Szczęście według Marka Aureliusza
Nie ma szczęścia dla tego, kto nie podróżuje na nim. Szczęście jest drogą. Nie przeznaczeniem.
Mark Aureliusz mówi, że szczęście nie jest celem podróży, ale samą podróżą. To jest prawdziwe szczęście.
Krańcowa wolność prowadzi narody i jednostki do skrajnego niewolnictwa.
Kultura to wspomnienia i obietnice, nieodwracalna przeszłość i wymarzona przyszłość.
Miłość wtedy jest piękna, kiedy daje człowiekowi szczęście.
To bardzo mało mamy potrzeby, bo to, co wystarczające, jest dla natury człowieka łatwo dostępne. Wszakże trudno jest dostosować się do prostoty, łatwo zaś do dostatku.
Jakże szczęśliwa jest istota ludzka pozbawiona wspomnień, bo to one często przeistaczają ofiarę uciemiężenia w ciemiężyciela.
Z nikim nie można być tak szczerym, jak z tym,
kto wszystkie twoje wyznania zabierze do grobu.
Kiedy kobieta może liczyć w każdej sytuacji na mężczyznę to wcale nie jest naiwność faceta ale najwyższy wymiar oddania, szacunku i zaufania. W takim związku kobieta powinna być świadoma stopnia poświęcenia
i nie powinna tego wykorzystać, bo może nigdy u nikogo tego nie doświadczyć...
Prawo może być obyczajem równie dobrze co i żandarmem.
Lud powinien bronić swoich praw tak, jak murów swego miasta.
Bardziej od pieniędzy, potrzebujesz miłości. Miłość to siła nabywcza szczęścia.