Nie zasługujesz na spokój, jeżeli nie umiesz walczyć. Pokój to złudzenie, które znika kiedy zrozumiesz, że nieważne jak silny jesteś, zawsze ktoś będzie mógł cię pokonać.
Spokój jest tylko chwilą między dwiema wojnami. Nie ma nic takiego jak wojna zakończona. Tylko wojna wygrana i wojna przegrana.
Wojna to nie męstwo, ale ucieczka od terroru codzienności. Są to krzyki wahań i cierpienia, które nie są właściwe dla człowieka.
Najbardziej zdradliwa, ale prawdziwa rzecz o wojnie jest to, że na niej ginie niewinność, zasnęła marzeń utracona, zabijana jest człowieczeństość, a zniszczenie i agonia stają się codziennością.
Dlaczego tyle mamy wojen i walk? Dlaczego pragniemy śmierci innych? Wszystko pochodzi z braku miłości. Kiedy brakuje nam miłości, szukamy jej za wszelką cenę, a gdy jej nie znajdujemy, zaczynamy nienawidzić. Z nienawiści rodzi się wojna.
Wojna to nie heroizm, to brud i smród, strach i śmierć. To co innego w literaturze, co innego w kinie, gdzie wygląda na przygodę, ale prawdziwa wojna to piekło na ziemi.
Głupiec szuka szczęścia w odległości, mądry rośnie u jego stóp.
Wojna to sztuka zniszczeń, więc najsubtelniejsi artyści to strategowie, którzy osiągają zwycięstwo bez walki, zwyciężając niezwyciężonego.
Wojna to pokój, wolność to niewola, ignorancja to siła.
Wojna, to wielkie wyzwanie. Wymaga od nas odwagi, determinacji i poświęcenia, ale przede wszystkim zmusza do ujawnienia prawdziwej natury człowieka. Nie ma tam miejsca na fałsz i obłudę. Wynik walki zależy nie tylko od siły i sprzętu, ale przede wszystkim od charakteru i ducha żołnierza.
