Niech wszyscy wiedzą, że nic nie może zastać cenniejszego od chwili, gdy człowiek zdobywa wolność.
Nie można być prawdziwie wolnym, kiedy twoja wolność jest przyczyną cierpienia innych. Wolność to nie tylko prawo do robienia tego, co chcemy, ale przede wszystkim zrozumienie, że to, co robimy, ma wpływ na innych. To nie tylko prawo do decydowania o sobie, ale przede wszystkim odpowiedzialność za decyzje, które podejmujemy.
Wolność jest niczym innym jak szansą na bycie lepszym, choć jej prawdziwy cel jest otwarty dla interpretacji. Każdy z nas ma wybór, jak osiągnąć ten cel.
Wolność nie polega na robieniu wszystkiego, co się chce, ale na chceniu tego, co się robi. Nie ma wolności bez dyscypliny, a dyscyplina nie jest możliwa bez wolności.
Tylko brak wolności określa obowiązki.
Wolność jest najwiekszym darem natury człowieka, nikt nie może go odebrać bez naszej zgody. Wolność to prawo do tego, co niewłaściwe, jeśli sami sobie na to pozwolimy.
Wolność nie polega na tym, że możemy robić to, co chcemy, ale na tym, że nie musimy robić tego, na co nie mamy ochoty.
Wolność nie jest tylko odebraniem kajdan, lecz żyje się ją, stale powiększając naszą troskę o innych i stając na ich obronę. Jest to rzeczywistość, którą musimy zarówno wyrazić, jak i zrozumieć.
Wolność nie jest możliwością wyboru, lecz stanem bycia. Wybór bez możliwości działania to tylko frustracja, nie wolność. Doświadczanie wolności polega na odnoszeniu sukcesów we własnych dążeniach, na podążaniu za swoimi marzeniami i pragnieniami, niezależnie od ograniczeń i przeciwności losu.
Wolność jest jak powietrze: docenia się ją, dopiero gdy jej brakuje. Wolność to nie tylko brak ograniczeń, ale przede wszystkim rozeznanie tego, co czynimy.
