Wolność to dar nie tylko uczynków, które ufamy, że będą rozważne, ale także błędów, które umożliwiają naukę. To jest korzeń wszelkiego rozwoju i postępu.
Wolność jest najcenniejszym darem, który otrzymujemy od zegara. Czym jest życie, jeśli nie możemy go zaplanować według własnych pragnień? Kto jesteśmy my, jeśli nie możemy podążać za własnymi marzeniami?
Wolność nie jest niczym więcej niż szansą na bycie lepszym, zarówno dla siebie, jak i dla innych. Czy gdyby tak nie było, czy warto byłoby płacić za nią taką cenę?
Wolność to zdolność do samopanowania, to triumfalna pewność, że można wykorzystać swoje siły i nie wolno lękać się siebie i innych.
Wolność to nie jest stan, który zostaje nam dany jak prezent. To zadanie. Wolność to odpowiedzialność i ciężka praca. To wysiłek, trud i walka. Wolność to ciągła walka, żeby nie dać się zniewolić.
Wolność jest miarą naszej godności; kto się godzi na słabnących, jest niewolnikiem, choćby żył w złotym pałacu i pił z diamentowych kielichów.
Wolność to nie posiadanie praw, to być panem swoich praw. Każda wolność, której nie umiemy używać dla siebie samych, staje się narzędziem naszej niewoli.
A więc wolność nie jest warunkiem szczęścia, jak zawsze sądzono, ale najbardziej nieznośnym rodzajem niewoli, jakiej doświadczył człowiek.
Tylko brak wolności określa obowiązki.
Wolność nie jest rzeczą samą w sobie. To nie jest cel. Wolnością jest prawo do określenia czym jest dobro; i zatem daje prawo do czegokolwiek, co w ogóle istnieje.
