Wolność to możliwość niedokonywania wyboru, niewłaściwego dla wolności; możliwość pozostania niedokonującym wyboru, który ograniczyłby wolność; prawo do zaniechania wyboru, który ograniczyłby wolność.
Bądź wolny, ale pamiętaj: wolność twoja kończy się tam, gdzie zaczyna się wolność drugiego człowieka. Wolność nie jest byciem poza prawem, a prawem jest szacunek dla wolności innych.
Jedyna wolność to zwycięstwo nad samym sobą.
Nie jesteśmy uwięzieni przez nasze przeszłe decyzje. W każdym momencie mamy wolność zdecydować, kim chcemy być.
Wolność nie jest niczym więcej niż szansą na bycie lepszym. Nawiasem uparcie istota wolności polega nie tyle na swobodnym wyborze drogi i punktu docelowego, ale w zdolności do pójścia własną ścieżką.
Wolność nie polega na tym, żeby robić to, co się chce, ale na tym, żeby móc dobrze robić. Nie jest to sposób na życie, jak chce się, ale możliwość uwielbienia Boga, żyć dla innych, być pełnym prawdziwej radości i pokoju.
Nie można odebrać nam wolności, bo istnienie jest wolnością. Ale można tak zaburzyć naszą równowagę, że będziemy błędnie sądzili, iż usunięto nas z własnego centrum...
A więc wolność nie jest warunkiem szczęścia, jak zawsze sądzono, ale najbardziej nieznośnym rodzajem niewoli, jakiej doświadczył człowiek.
Nie jestem na tyle mądry, aby wiedzieć jakie będą skutki każdego mojego zadania, ale jestem na tyle wolny, żeby wykonać każde zadanie, które tylko chcę.
Wolność to nie stan natury. Wolność to stan kultury. Naturą człowieka jest życie w ujarzmieniu. Wolność jest zwycięstwem kultury nad naturą, zwycięstwem trzeźwości nad kobiecością, zwycięstwem dojrzałości nad dzieciństwem. Wolność jest zakwitem kultury.
