Wolność to nie tylko prawo do robienia tego, co nam się podoba, ale prawo do tego, że ci, co robią, co im się podoba, nam nie przeszkadzają.
Wolność jest największym osiągnięciem człowieka. Tylko on sam może sobie ją zafundować. Niestety, większość ludzi woli uciekać w ramiona zniewolenia, bo wolność wymaga odpowiedzialności - czego wielu ludzi boi się jak ognia.
Wolność nie wywodzi się z pełnej swobody w czynieniu wszystkiego, co komu tylko przyjdzie do głowy, ale z umiejętności dobra decyzji, która prowadzi do pełnej samorealizacji.
Wolność nie leży w pewności absolutnej, ale we wiadomości, że cokolwiek robimy, robimy to wedle własnego wyboru. Nawet jeżeli decyzja jest trudna, bądź kończy się niepowodzeniem.
Nie wolno nam zapomnieć, że wolność nie zachodzi sama z siebie. Musi być stale zdobywana i po cichu, i głośno, indywidualnie i zbiorowo, siejąc zyski, ale nieraz przynosząc ofiary.
Człowiek jest wolny, kiedy potrafi dać moralne prawo sobie sam, jest niewolnikiem, kiedy musi podporządkować się prawu nałożonemu z zewnątrz.
Nie ma wolności bez solidarności. Wolność jest tylko wtedy, gdy jest to wolność uczestnictwa w życie, wolność mająca głos, wolność zdobywania świata. Wolność, która jest zdobyciem przez człowieka swojego miejsca na ziemi i w świecie, zdobyciem, które jest wymaganiem i upomnieniem siebie samego.
W chwili, gdy przestajesz bać się opinii innych ludzi - przestajesz być owcą, stajesz się lwem! Wielki ryk rodzi się w twym sercu, ryk wolności!
Nie można być wolnym człowiekiem, jeśli żyje się wśród dżungli pełnej łotrów. Nie możemy udawać, że jesteśmy wolni, gdy jesteśmy odizolowani od innych. Wolność to nie samotność. Wolność to solidarność.
Nieposłuszeństwo jest prawdziwą podstawą wolności, posłuszni muszą być niewolnicy.
