Nie wolno nigdy, nigdzie, w żadnej sprawie, zaniedbywać sumienia na rzecz wolności, a jeszcze mniej wolności na rzecz sumienia.
Człowiek sprawiający innym prawdziwe i trwałe dobro i zadowolenie, zawsze musi przede wszystkim dać wolność. Wolność jest najpilniejszym z naszych pragnień, także najrzadziej spełnianym.
Wolność nie jest dana raz na zawsze. Trzeba o nią walczyć każdego dnia. Kto przestaje walczyć, ten ją traci.
Wolność jest niczym innym jak szansą na bycie lepszym, choć jej prawdziwy cel jest otwarty dla interpretacji. Każdy z nas ma wybór, jak osiągnąć ten cel.
Wolność nie jest stanem natury człowieka, ale wytworem kultury: to człowiek jest jedynym zwierzęciem, które musi pracować na swoją wolność.
Wolność jest czymś, czego nie można posiadać bez podziału – to jest jest niby ryba, którą należy pokroić i podzielić, aby mogła żyć. Im więcej dasz inny, tym więcej masz dla siebie.
Wolność jest niczym innym, jak szansą na bycie lepszym, podczas gdy równość, jak zrozumiana dzisiaj, jest zaprzeczeniem tej szansy.
Wolność jest niczym innym jak szansą na bycie lepszym, choć natura człowieka zdaje się zapominać o tej fundamentalnej zasadzie. Zbyt często traktujemy ją jako możliwość do robienia wszystkiego, co nam się podoba.
Żadna potęga, ani nawet przymus, nie obniży godności potężnej duszy swobodnej; sprawia tylko, że jej działania duchowe są trudniejsze.
Wolność nie jest niczym więcej niż szansą na bycie lepszym, natomiast co zrobić z tą szansą zależy tylko od nas samych.
