Często mówi się, że wolność jest niczym. To genialne: nicemu jedno, za co je zastąpią.
Wolność jest niczym innym, jak szansą na bycie lepszym, podczas gdy równość, jak zrozumiana dzisiaj, jest zaprzeczeniem tej szansy.
Wolność oznacza, że jesteś na tyle silny, aby być w stanie decydować o swoim życiu. Wolność nie jest dana, musisz sobie na nią zasłużyć.
Wolność to twój dom, do którego tęsknisz, lecz gdy już wrócisz do domu, masz ochotę opuścić go. Bo prawdziwa wolność to nie obecność presji, ale możliwość wyboru.
Nie zależy nam na wolności, ale na zdolności mówienia sobie przez całe życie, że jesteśmy wolni, że nic nam nie brakuje, że jesteśmy niezależni.
Wolność jest niczym innym jak szansą na bycie lepszym, podczas gdy równość oznacza jedynie bycie identycznym jak inni.
Wolność nie jest niczym więcej niż szansą na bycie lepszym. Nawiasem uparcie istota wolności polega nie tyle na swobodnym wyborze drogi i punktu docelowego, ale w zdolności do pójścia własną ścieżką.
Wszyscy jesteśmy niewolnikami. Wielka jest tylko różnica pomiędzy tymi, którzy służą dwunastu bogom, a tymi, którzy służą tylko jednemu. Wolni są tylko bogowie. Przed nimi przemija czas, jak mgła poranna.
Wolność nie leży w byciu wolnym, ale w stawaniu się wolnym. Ta droga ku wolności jest drogą gruntownej transformacji, przemiany, która prowadzi do prawdziwego poznania samego siebie.
Wolność jest możliwością dyskrecji, ale realna możliwość wymaga ciągłego rozważania, a to oznacza tracić spokój, żyć w niepewności, płynąć po morzu zmiennych hipotez bez żadnego żeglarza do pokierowania.
