Wolność to coś więcej niż tylko prawo do działania według własnego uznania. To również odpowiedzialność za wybór własnej ścieżki, za nałożenie na siebie reguł i poszanowanie innych. smutne jest, że tylko niewielu zdaje sobie sprawę, że wolność bez odpowiedzialności jest jak statek bez steru.
Wolność jest jedyną wartością, dla której warto oddać życie, bo tylko bez niej życie zamienia się w upokarzającą niewolę.
Wolność to jest przede wszystkim stan umysłu. Nic nie jest tak samo szkodliwe, jak wybór, który jest narzucony, a nie swobodny. Wolne jest tylko to, co jest zgodne z naturą, a więc zgodne z rozumem.
Nie wolno nam zapomnieć, że wolność nie zachodzi sama z siebie. Musi być stale zdobywana i po cichu, i głośno, indywidualnie i zbiorowo, siejąc zyski, ale nieraz przynosząc ofiary.
Wolność nie polega na tym, żeby robić to, co się chce, ale na tym, żeby móc dobrze robić. Nie jest to sposób na życie, jak chce się, ale możliwość uwielbienia Boga, żyć dla innych, być pełnym prawdziwej radości i pokoju.
Wolność nie polega na robieniu wszystkiego, co się chce, ale na tym, żeby nie robić tego, czego się nie chce. To znaczy, że prawdziwa wolność to prawo do odrzucenia. Wolność to nie brak ograniczeń, ale umiejętność wyboru.
Nie będziesz wiedział, czym jest wolność, dopóki nie przestaniesz uciekać od siebie samego. Wolność nie jest nieobecnością strachu, ale zdolnością do poruszania się pomimo niego.
Prawdziwa wolność polega na zdolności do mówienia to, co myślimy, bez obawy o konsekwencje. Prawdziwa wolność to wolność umysłu, nie wolność ciała. Prawdziwa wolność to wolność wyboru, a nie wolność od wyboru.
Wolność jest jak powietrze – zauważamy jej wartość dopiero wtedy, gdy zaczyna jej brakować. Naprawdę wolny człowiek to ten, który potrafi odrzucić niewolę własnych nawyków.
Istnieje tylko jedna droga do autentycznego spełnienia wolności – rzutowanie jej pozytywnym czynem ku ludzkiemu społeczeństwu.
