Wolność to nie tylko prawo do tego, co chcemy, ale przede wszystkim zrozumienie tego, kim jesteśmy. Nie jesteśmy wolni, póki wierzymy, że nasza wolność jest limitowana przez siły zewnętrzne. Prawdziwa wolność to wewnętrzna przemiana i świadomość swojego miejsca w świecie.
Wolność nie jest możliwością wyboru, lecz stanem bycia. Wybór bez możliwości działania to tylko frustracja, nie wolność. Doświadczanie wolności polega na odnoszeniu sukcesów we własnych dążeniach, na podążaniu za swoimi marzeniami i pragnieniami, niezależnie od ograniczeń i przeciwności losu.
Wolność nie polega na robieniu wszystkiego, co się chce, lecz na tym, żeby nie robić tego, czego się nie chce. To jest wolność.
Wolność to nie tylko prawo do robienia, co się chce, ale przede wszystkim to, że nie musisz robić, czego nie chcesz. To prawo to odpoczynek i brak poczucia obowiązku.
Wolność nie jest stanem spoczynku i bezpieczeństwa, ale nieustającym, ryzykownym zadaniem tworzenia i obrony porządku moralnego.
Wolność to jednocześnie najwspanialszy dar natury człowiekowi i najcięższe z możliwych brzemień. To, jak człowiek ją przyjmuje, zależy od mocy jego charakteru.
Wolność jest niczym, jeśli nie jest to wolność dokonywania wyborów. Jednak wolność dokonywania wyborów jest niczym, jeśli nie jest to wolność dokonywania trudnych wyborów.
Wolność jest najświętszym z praw człowieka, ale prawo do życia jest ważniejsze od wolności. Czasem musimy ograniczyć naszą wolność, aby chronić ludzkie życie.
Wolność jednostki, w każdym z tych aspektów, ograniczona jedynie przez to, co jest niezbędne dla zachowania tej samej wolności dla innych, jest sprawiedliwym wymogiem. Granice osoby są rozciągane aż do momentu, w którym zaczynają się prawa drugiej osoby.
Wolność nie jest brakiem obowiązków, ale możliwością wyboru. Nie jest stanem chaosu, ale harmonii opartej na poszanowaniu praw innych. To nie jest bunt, ale posłuszeństwo prawdziwej naturze człowieka.
