Wolność to odpowiedzialność. Dobrze, że tak mało ludzi jej chce.
Są ludzie, dla których istotą spełnienia nie jest władza, nie jest stan posiadania, lecz możliwość wyboru, pozostawiona w ich własnych rękach. Dla nich, wolność jest najwyższą wartością. Tworzą oni przedłużenie samego siebie, wychodzą poza granice własnego ego i stają się swobodni.
Wolność przede wszystkim polega na tym, że człowiek ma prawo kierować się swoim sumieniem, że nie jest zmuszany do tego, aby iść na kompromis z tym, co uważa za prawe i sprawiedliwe.
Żadna potęga, ani nawet przymus, nie obniży godności potężnej duszy swobodnej; sprawia tylko, że jej działania duchowe są trudniejsze.
Nie za króla! Za wolność naszą i waszą! Bóg, honor, ojczyzna! To hasło nas przez całe życie prowadzi, pod nim padniemy!
Wolność jest niczym innym jak szansą na bycie lepszym, podczas gdy równość, jako ideał, jest niczym innym jak szansą na bycie takim samym jak inni.
Człowiek, który nie ma innego celu niż jego sam zadowolenie, nie powinien narzekać, jeżeli nie jest wolnym, gdy inni próbują zadowolić swoje upodobania na jego koszt.
Wolnym być – to znaczy myśleć. To znaczy nie akceptować żadnej niewoli, nawet tej złotej. To znaczy zawsze, w każdym miejscu i w każdych okolicznościach pozostać wiernym sobie.
Wolność jest jak powietrze – zauważamy jej wartość dopiero wtedy, gdy zaczyna jej brakować. Naprawdę wolny człowiek to ten, który potrafi odrzucić niewolę własnych nawyków.
Wolność jest niczym nieograniczoną możliwością rozwijania osobistych, społecznych, duchowych, intelektualnych cech i zdolności, która jest dla człowieka wszelką samorealizacją, sensem życia, największym szczęściem.
