Twierdzi, że wolność jest tego najwyższym uosobieniem: jest tym, co najbardziej sprzyja naszemu rozwojowi, naszemu prawdziwemu byciu; stwierdza, że wolność jest samym twórcą tego co jest wielkie w życiu; każdej twórczości, każdej nauki, każdej pracy użytecznej.
Nie zna wolności ten, kto jej nie szuka w prawdziwości, lecz zna tylko rozwiązłość. Wolność to nie bezwzględność, lecz prawo do prawdy.
Wolność to przywilej, nie prawo.
Nie jesteś hasłem w krzyżówce, nie musisz wszystkim pasować.
Wolność jest cicha. Wolność to jest decydowanie o sobie. To nie hałas, nie okrzyki. Wolność to jest coś, co daje ci spokój.
Wolność jest najwyższą ziemską fortuną; należy ją umieć zastosować, jeżeli chcemy jej używać. To jest największe dobro, które mają niebiosy. Kto tego niewykształcony, zostaje niewolnikiem łatwo.
Wolność jest nie tylko prawem, ale i obowiązkiem człowieka; obowiązkiem, który polega na wyzwoleniu samego siebie od uwarunkowań, które blokują pełen rozwój jego ludzkiego potencjału.
Wolność jednostki, w każdym z tych aspektów, ograniczona jedynie przez to, co jest niezbędne dla zachowania tej samej wolności dla innych, jest sprawiedliwym wymogiem. Granice osoby są rozciągane aż do momentu, w którym zaczynają się prawa drugiej osoby.
Wolność to nie tylko prawo do robienia tego, co chcemy, ale przede wszystkim nie robienia tego, czego nie chcemy. Istotą wolności jest wybór, a wybór mówi o nas więcej niż moglibyśmy przypuszczać. To my decydujemy, jak chcemy żyć, jakie ścieżki chcemy podążać i kim chcemy być.
Wolność nie jest przeciwieństwem przymusu, lecz przymusu niewłaściwie zrozumianego. Ujarzmienie nie jest konieczne, a każde zewnętrzne ujarzmienie jest opracowaniem, do którego człowiek dochodzi z wolna, a nie urodzonym prawem.
