Wolność to nie tylko możliwość robienia tego, co się chce, ale przede wszystkim to świadomość, że jesteś panem swojego życia, kierujesz swoim losem i jesteś odpowiedzialny za swoje czyny.
Nie ma czegoś takiego jak wolność, są tylko różne rodzaje niewoli.
Wolność jest to coś, co w swej swej nieograniczoności pozwala każdemu człowiekowi na swobodny rozwój i kreowanie własnej rzeczywistości. To cenny dar, którym niestety nie każdy człowiek na ziemi może się cieszyć.
Człowiek nigdy nie może wiedzieć, co powinien chcieć, ponieważ żyje tylko jedno życie i nie ma sposobu, aby je porównać z jego poprzednim życiem ani poprawić go w swoim następnym życiu.
Człowiek ma prawo działać jak chce, dopóki nie krzywdzi innych. W wolnym społeczeństwie nikt nie powinien zmuszać nikogo do życia według swojego wzorca.
Wolność jest niczym innym, jak zdolnością do nauczenia się naszej duszy, jak pozwolić jej na rozwój. Nasza dusza pragnie wolności; ona jest wolnością. Jeśli nie jesteśmy w stanie zadowolić tych pragnień, niewątpliwie staniemy się niewieloma.
Wolność jest niczym – dopóki nie jest używana. Ale wykorzystywana – to potężne narzędzie.
Wolność nie jest niczym innym, jak szansą na bycie lepszym, podczas gdy równość, uznana za ogólną i jednorodną, prowadzi do końca człowieczeństwa.
Wolność to prawo do tego, co niemoralne. Wolności nie daje ci prawo do tego, co należy zrobić. Wolność jest przedmiotem obawy, jest ponure, jest to koszmar. Ale ponieważ wolność wiąże się z niezależnością, ona jest naszą udręką, jest naszą walką.
Wolność to nie stan natury. Wolność to stan kultury. Naturą człowieka jest życie w ujarzmieniu. Wolność jest zwycięstwem kultury nad naturą, zwycięstwem trzeźwości nad kobiecością, zwycięstwem dojrzałości nad dzieciństwem. Wolność jest zakwitem kultury.
