Wolność jest niczym – dopóki nie jest używana. Ale wykorzystywana – to potężne narzędzie.
Wolność to nie wszystko. Wolność ma granice i te granice to prawo. Prawo, którego nie trzeba ludziom narzucać, bo ono wynika z ich najgłębszej natury, z ich godności ludzkiej.
Wszyscy jesteśmy niewolnikami. Wielka jest tylko różnica pomiędzy tymi, którzy służą dwunastu bogom, a tymi, którzy służą tylko jednemu. Wolni są tylko bogowie. Przed nimi przemija czas, jak mgła poranna.
Wolność nie jest niczym, co można dać; wolności nie da się przekazać od ręki do ręki. Każdy musi sam dla siebie zdobyć wolność. Cóż za dziwne jest to, że nie możemy dać innym wolności, a jednak możemy zabrać im wolność.
Wolność to prawo do tego, co mówi prawo, a siła, gdy jest zjednoczona z wola, ale nie z prawem, nazywana jest niewłaściwie wolnością.
Wolność jest największym darem, jakiego może dostać człowiek, ale przynosząca najwięcej cierpień, jeżeli nie potrafi jej używać.
Wolność to nie tylko możliwość robienia tego, co się chce, ale przede wszystkim to świadomość, że jesteś panem swojego życia, kierujesz swoim losem i jesteś odpowiedzialny za swoje czyny.
Istnieje tylko jedna droga do autentycznego spełnienia wolności – rzutowanie jej pozytywnym czynem ku ludzkiemu społeczeństwu.
Wolność jest największym osiągnięciem człowieka. Tylko on sam może sobie ją zafundować. Niestety, większość ludzi woli uciekać w ramiona zniewolenia, bo wolność wymaga odpowiedzialności - czego wielu ludzi boi się jak ognia.
Wolność to coś więcej niż prawo do zmiany, lecz równocześnie jest to prawo opierania się zmianom i pozostawania sobą. Przy tej myśli mógłbym żyć i umrzeć.
