Człowiek ma prawo do wolności tylko wtedy, kiedy wie, co z nią robić; jeśli nie wie, to prawo przeradza się w obowiązek - obowiązek poszukiwania prawdy o wolności.
Wolność nie jest przeciwieństwem przymusu, lecz przymusu niewłaściwie zrozumianego. Ujarzmienie nie jest konieczne, a każde zewnętrzne ujarzmienie jest opracowaniem, do którego człowiek dochodzi z wolna, a nie urodzonym prawem.
Wolność to prawo do mówienia, że dwa plus dwa równa się cztery. Gdy to jest zagwarantowane, wszystko inne pójdzie za tym.
Wolność jest tym, czego się nigdy nie docenia, póki się je nie straci. Kiedy jesteś wolny, nie jesteś świadomy, jak piękna i niesamowita jest to prawo. Ale gdy to tracisz, dostrzegasz, jak bardzo jesteś bezradny bez niej.
Wolność nie jest nigdy wolna. Wszystko ma swoją cenę, nawet i wolność, którą zdobywa się wyłącznie ofiarną i nieustępliwą walką.
Wolność to nie wszystko, co chcesz robić. Wolność to sfera, w której człowiek rozwija swoje siły, działa na rzecz innych, pomaga innym, stara się być człowiekiem
Istotną i konieczną cechą wolności jest to, iż jest usytuowana.
Wolność jest najwyższą ziemską fortuną; należy ją umieć zastosować, jeżeli chcemy jej używać. To jest największe dobro, które mają niebiosy. Kto tego niewykształcony, zostaje niewolnikiem łatwo.
Nie zależy nam na wolności, ale na zdolności mówienia sobie przez całe życie, że jesteśmy wolni, że nic nam nie brakuje, że jesteśmy niezależni.
Wolność nie polega na robieniu tego, co się chce, ale na tym, że nie musi się robić tego, czego nie chce. Wolność nie jest chaosem, ale harmonią ustanowioną zgodnie z prawem i miłością. Wolność nie jest początkiem, ale końcem. Nie jest celem, ale środkiem. Wolność nie jest spełnieniem, ale zadaniem. Nie jest zdobyciem, ale dążeniem. Nie jest datkiem, ale zdobyczą. Nie jest darem, ale zdobyczą. Nie jest przywilejem, ale długiem.
