Człowiek sprawiający innym prawdziwe i trwałe dobro i zadowolenie, zawsze musi przede wszystkim dać wolność. Wolność jest najpilniejszym z naszych pragnień, także najrzadziej spełnianym.
Wolność jest niczym innym, jak zdolnością do nauczenia się naszej duszy, jak pozwolić jej na rozwój. Nasza dusza pragnie wolności; ona jest wolnością. Jeśli nie jesteśmy w stanie zadowolić tych pragnień, niewątpliwie staniemy się niewieloma.
Ten, kto myśli dużo, nie nadaje się do działania, z wyjątkiem działania jako ofiara...
Wolność nie oznacza, że możemy robić, co chcemy, ale oznacza, że nie musimy robić tego, czego nie chcemy.
Bogiem, który chyba najbardziej mi imponuje jest wolność. Niepodległość. Autarkia. Nic nie musieć. Nie być zależnym od nikogo i od niczego. Nie potrzebować wsparcia, poklasku, aplauzu. Myśleć swoją głową, czuć swoje serce i wyznawać takie tylko przekonania, które sam dla siebie w wyborze absolutnej samodzielności uznam za stosowne.
Najpierw damy każdemu okazję do tego, by się pokazał, później każdemu taką samą szansę. Ale wolność to także prawo do tego, by się nie pokazywać, prawo do anonimowości, izolacji. Wolność to prawo do prywatności.
Błogosławiony ten, kto osiągnął wolność, ale mimochodem, swym samotnym życiem, myśląc, nie walczył o nią z nami - w radości nas o nią okradał.
Wolność to brak przymusu i konieczności bycia kimkolwiek innym niż siebie. To swoboda wyrażania siebie bez strachu przed krytyką. To prawo do wyboru swojej drogi, mimo wpływów społecznych.
Wolność nie jest niczym, co można dać; wolność, człowiek musi ją wziąć, a nikt kto nie pragnie jej do końca nie jest wart życia.
Wolność to prawo do mówienia, że dwa plus dwa równa się cztery. Gdy to jest zagwarantowane, wszystko inne pójdzie za tym.
