Prawdziwa wolność jest niczym innym, jak tylko zdolnością do życia zgodnie z prawem, którego sami dla siebie stworzyliśmy.
Bądź wolny, ale pamiętaj: wolność twoja kończy się tam, gdzie zaczyna się wolność drugiego człowieka. Wolność nie jest byciem poza prawem, a prawem jest szacunek dla wolności innych.
Wolność nie jest prawem, ale porządkiem; nie jest harmonią, ale porządkowym. Siła, która składa się z wolności, jest jak wschód słońca.
Wolność nie jest rzeczą samą w sobie. To nie jest cel. Wolnością jest prawo do określenia czym jest dobro; i zatem daje prawo do czegokolwiek, co w ogóle istnieje.
Wolność nie polega na robieniu tego, co się chce, ale na tym, że nie musisz robić tego, czego nie chcesz. To możliwość wyboru, ale również zrozumienie, że każdy wybór niesie konsekwencje.
Wolność jest niczym nieograniczoną możliwością rozwijania osobistych, społecznych, duchowych, intelektualnych cech i zdolności, która jest dla człowieka wszelką samorealizacją, sensem życia, największym szczęściem.
Wolność jest prawem do tego, co prawo nie zabrania. Każdego obowiązuje przestrzeganie ustaw i jeśli pragnie wolności, musi znać prawa, które o tej wolności decydują.
Wolność, wolność! To prawda... Ale co z tego, skoro jestem niewolnikiem mojego serca, myśli, kości i krwi?
Wolność jest jak powietrze: docenia się ją, dopiero gdy jej brakuje. Wolność to nie tylko brak ograniczeń, ale przede wszystkim rozeznanie tego, co czynimy.
Czyśli w tym jest cała wolność, że możemy zachować dla siebie niewoli, tylko zmienić na panów naszych rodaków, i być jest czym dzikusy, bezprawiem rządzone, nawzajem się mordujące?
