Wolność to prawo do tego, co niemoralne. Wolności nie daje ci prawo do tego, co należy zrobić. Wolność jest przedmiotem obawy, jest ponure, jest to koszmar. Ale ponieważ wolność wiąże się z niezależnością, ona jest naszą udręką, jest naszą walką.
Wolność nie jest niczym więcej niż szansą na bycie lepszym. Nawiasem uparcie istota wolności polega nie tyle na swobodnym wyborze drogi i punktu docelowego, ale w zdolności do pójścia własną ścieżką.
Najważniejsza kwestia wolności to prawo do tego, by każdy mógł myśleć dla siebie i działać według własnych przekonań. Wolność nie jest niczym, jeśli nie obejmuje wolności do robienia błędów.
Wolność nie oznacza, że możemy robić, co chcemy, ale oznacza, że nie musimy robić tego, czego nie chcemy.
Wolność, która ma jakieś granice, przestaje być wolnością.
Wolność nie jest pojęciem, które mamy przyjąć bez przemyślenia. Wolność to odpowiedzialność. Nie chodzi o prawo do bycia egoistą, do tylko dbać o swoje potrzeby bez zważania na innych, ale o prawo do bycia sobą, do bycia autentycznym.
Wolność jest czymś, czego nie można posiadać bez podziału – to jest jest niby ryba, którą należy pokroić i podzielić, aby mogła żyć. Im więcej dasz inny, tym więcej masz dla siebie.
Nie musimy wcale odnosić sukcesów. To już jest swego rodzaju wolność. Wolność oznacza być kimś, kim naprawdę jesteśmy.
Wolność nie polega na robieniu wszystkiego, co się chce, ale na nie robieniu tego, czego się nie chce. To jest prawdziwa wolność.
Wolność to dobra rzecz, ale wolność bez moralności to przerażająca pułapka, płonący dom, którego nie można opuścić.
