Człowiek, którego zadowala to, co już osiągnął, jest niewolnikiem wciąż nieodkrytych prawd.
Wolność nie jest prawem, ale porządkiem; nie jest harmonią, ale porządkowym. Siła, która składa się z wolności, jest jak wschód słońca.
Człowiek, którego umysł jest wolny od zmysłowej dominacji, który ceni wolność ponad wszystko, zachowuje swój duchowy pokój nawet w trudnych sytuacjach.
Wolność jest wtedy, kiedy człowiek wie, że wybił najistotniejsze dwie godziny w swoim życiu: godzinę narodzin i godzinę śmierci. Pozostałe są tylko oddechem pomiędzy tymi dwiema.
Wolność jest najważniejsza dla życia. Kiedy utracimy wolność, tracimy wszystko.
Wolność nie polega na tym, że mamy możność robić to, co chcemy, ale na tym, że mamy prawo robić to, co powinniśmy.
Wolność jest trudna do osiągnięcia, ale jeszcze trudniejsza do utrzymania. To jest jak zdobywanie szczytu góry, której nie widać na horyzoncie. To nieustanny wysiłek, który wykracza poza zwykłe granice naszego wyobrażenia.
Istotną i konieczną cechą wolności jest to, iż jest usytuowana.
Wolność polega nie na robieniu wszystkiego, co się chce, ale na nie robieniu tego, czego się nie chce. To, że nas nikt nie kontroluje, nie znaczy, że możemy wszystko.
Wolność to nie po prostu stan bycia wolnym; to wielki dar, wielka dłoń natury, wskaźnik przyszłości, wywyższenie człowieka powyżej potęgi losu i powierzchni ziemi.
