Człowiek ma prawo do wolności tylko wtedy, kiedy wie, co z nią robić; jeśli nie wie, to prawo przeradza się w obowiązek - obowiązek poszukiwania prawdy o wolności.
Wolność nie jest stanem natury człowieka, ale wytworem kultury: to człowiek jest jedynym zwierzęciem, które musi pracować na swoją wolność.
Wolność nie polega na robieniu tego, co się podoba, ale na tym, że nie musisz robić tego, czego nie chcesz. To, co nazwałbym wolnością serca.
Prawdziwa wolność polega na zdolności do mówienia to, co myślimy, bez obawy o konsekwencje. Prawdziwa wolność to wolność umysłu, nie wolność ciała. Prawdziwa wolność to wolność wyboru, a nie wolność od wyboru.
Wolność to nie brak ograniczeń. To wolność do wyboru własnego sposobu życia, a nie ucieczka od rzeczywistości w raj utopijny.
Człowiek jest wolny, kiedy potrafi dać moralne prawo sobie sam, jest niewolnikiem, kiedy musi podporządkować się prawu nałożonemu z zewnątrz.
Wolność jest niczym innym jak szansą na bycie lepszym, choć jej prawdziwy cel jest otwarty dla interpretacji. Każdy z nas ma wybór, jak osiągnąć ten cel.
Wolność nie jest niczym więcej niż szansą na bycie lepszym, podczas gdy równość znaczy bycie takim samym jak nasi gorsi.
Wolność nie polega na robieniu wszystkiego, co się chce, ale na tym, żeby nie robić tego, czego się nie chce. Prawdziwa wolność jest wewnątrz nas.
Wolność jest prawem duszy. Każda dusza jest wolna przez swoją naturę. Dopiero narzucane jej kajdany ograniczają ją i pozbawiają prawdziwej swobody.
