Filozoficzne spojrzenie na wolność

 Wolność jest niczym, jeśli nie jest to wolność robić coś szalonego, coś, co wykracza poza przyjęte normy społeczne.

 Wolność wybieram, bo niewolą jest życie bez niej; życie bez wolności jest tym samym co śmierć. Niechaj śmierć bierze wszystko, oprócz wolności, bo to mój najcenniejszy skarb.

 Nie ma nic pustego w tym świecie jak miłość własna. Wartość człowieka można mierzyć tylko przez ilość wolności oraz prawdy, jaką ofiaruje innym.

 Właściwa książka odrzuca nas od niej do siebie. Otwiera przestrzenie w jej granicach, wprowadza ją na inne sceny. Książka jest często wolnością, która jest ofiarowywana, a od nas zależy, czy skorzystamy z niej, czy z niej zrezygnujemy.

 Wolność nie jest poza nami, ale w nas. Jeżeli czujemy, że jesteśmy niewolnikami swoich namiętności, jest to nie znaczy, że przychodzą one z zewnątrz, ale że są w nas samych. Stąd jest ktoś, kto jest swoim własnym niewolnikiem, a kto inny jest wolny.

 Wolność to prawo do tego, co nie szkodzi innym. Swoje ograniczenia znajduje ona jedynie w równym prawie innych. Wyzwolenie jednej ludzkości możliwe jest tylko za cenę wyzwolenia wszystkich.

 Często mówi się, że wolność jest niczym. To genialne: nicemu jedno, za co je zastąpią.

 Wolność to jednocześnie najwspanialszy dar natury człowiekowi i najcięższe z możliwych brzemień. To, jak człowiek ją przyjmuje, zależy od mocy jego charakteru.

 Wolność to nie stan natury. Wolność to stan kultury. Naturą człowieka jest życie w ujarzmieniu. Wolność jest zwycięstwem kultury nad naturą, zwycięstwem trzeźwości nad kobiecością, zwycięstwem dojrzałości nad dzieciństwem. Wolność jest zakwitem kultury.

 Wolność jest niczym innym jak szansą na bycie lepszym. Wolność to zdolność do podejmowania decyzji w oparciu o własne przekonania, a nie pod presją innych.