Filozoficzne spojrzenie na wolność

 Człowiek nigdy nie może wiedzieć, co powinien chcieć, ponieważ żyje tylko jedno życie i nie ma sposobu, aby je porównać z jego poprzednim życiem ani poprawić go w swoim następnym życiu.

 Zwrócone ku naturze oczy przechodzą niezauważone, dopóki przychodzi pora, kiedy dusza pragnie odpocząć w samotności. Tak naprawdę wolność to wewnętrzny stan.

 Ludzie mają prawo do wolności, ale wolność ma być posługą dla pokoju, dla sprawiedliwości, dla prawdy. Wolność jest tym, co wartościuje człowieka. Wolność jest wartością niewiarygodnie wielką, prawdziwą wartością człowieka.

 Człowiek sprawiający innym prawdziwe i trwałe dobro i zadowolenie, zawsze musi przede wszystkim dać wolność. Wolność jest najpilniejszym z naszych pragnień, także najrzadziej spełnianym.

 Wolność to prawo do mówienia, że dwa plus dwa równa się cztery. Gdy to jest zagwarantowane, wszystko inne pójdzie za tym.

 Wolność to nie brak ograniczeń. To wolność do wyboru własnego sposobu życia, a nie ucieczka od rzeczywistości w raj utopijny.

 Wolność jest najcenniejszym tańcem jaki możemy zatańczyć. Tylko w niej każdy krok jest zgodny z muzyką naszej duszy, tylko w niej każdy obrót nosi piętno autentyczności. Ale pamiętajcie, że wolność nie jest zdziczałym pląsem przez życie. Jest tylko i aż tauńcem z taśmą, której nie widać, ale której odczucie nie opuszcza nas ani na krok.

 Wolność nie polega na tym, że możemy robić wszystko, co chcemy, ale na tym, że nie musimy robić tego, czego nie chcemy.

 Wolność nie jest niczym, co można dać; wolność, człowiek musi ją wziąć, a nikt kto nie pragnie jej do końca nie jest wart życia.

 Wolność to wybór. Możliwość decydowania o swoim życiu, określania swojego miejsca w świecie. To dostrzeganie różnych dróg przed sobą i prawo do wybrania jednej z nich. To prawo do podejmowania decyzji o sobie, popierane tolerancją dla wyborów innych osób.