Filozoficzne spojrzenie na wolność

 Wolność to coś więcej niż prawo do zmiany, lecz równocześnie jest to prawo opierania się zmianom i pozostawania sobą. Przy tej myśli mógłbym żyć i umrzeć.

 Wolność to znalezienie drogi do siebie. To znaczy odnalezienie samego siebie. To jest moje pojącie wolności. Właśnie to dokładnie oznacza bycie wolnym: odnalezienie siebie we wszystkich rzeczach.

 Istnieje tylko jedna droga do autentycznego spełnienia wolności – rzutowanie jej pozytywnym czynem ku ludzkiemu społeczeństwu.

 Całą władzę nad sobą zawdzięczasz swojej duszy. Wolność trzeba rozumieć jako wolność od bólu, smutku, strachu i nieprzyjemności, a nie wolność od niewoli. Kiedy panujesz nad swoją duszą, jesteś wolny.

 Wolność jest niczym nieograniczoną możliwością rozwijania osobistych, społecznych, duchowych, intelektualnych cech i zdolności, która jest dla człowieka wszelką samorealizacją, sensem życia, największym szczęściem.

 Wolność jest najwyższym błogosławieństwem, które daje człowiekowi życie, ale ona jest także najcięższym kosztem, bo życie codziennie na nowo domaga się od niego udowodnienia, że ceni tę wolność, że jest jej godny.

 Wolność jest jak powietrze. Dopóki go nie brakuje, nie zdajesz sobie sprawy, jak bardzo jest niezbędny. Człowiek pozbawiony wolności szybko traci człowieczeństwo, stając się tylko odbiciem bezkształtnej rzeczywistości, według której jest kształtowany.

 Człowiek człowiekiem może być tylko wśród ludzi. Szczęście i wolność są możliwe tylko w obrębie społeczeństwa.

 Wolność to prawo do tego, by móc mówić, że dwa plus dwa równa się cztery. Gdy to jest zapewnione, wszystko inne pójdzie za tym.

 Wolność jest najwyższą ziemską wartością. Jeżeli nie jesteś gotów poświęcić swojego życia dla niej, jesteś niegodzien i jej i życia w ogóle.