Filozoficzne spojrzenie na wolność

 Wolność jest wtedy, kiedy człowiek wie, że wybił najistotniejsze dwie godziny w swoim życiu: godzinę narodzin i godzinę śmierci. Pozostałe są tylko oddechem pomiędzy tymi dwiema.

 Wolność nie jest zdolnością robienia wszystkiego, co tylko przyjdzie nam na myśl, lecz zdolnością odmówienia sobie wszystkiego, co jest złe.

 Wolność to prawo do tego, by móc mówić, że dwa plus dwa równa się cztery. Gdy to jest zapewnione, wszystko inne pójdzie za tym.

 Wolność jest najcenniejszym darem, jaki mogą ofiarować ludzie jedni drugim. To jest odpowiedzialność, uważność, możliwość wyboru, szacunek dla siebie i innych. To jest podstawą wszelkiego postępu i prawdziwego sukcesu.

 Wolność to nie stan, który przychodzi sam z siebie. To ciągłe dążenie, wybór i odpowiedzialność. Nie ma wolności bez ciężkiej pracy i poświęcenia.

 Wszyscy jesteśmy potężnie ograniczani. Nawet najbardziej wolny z nas jest niewolnikiem jakiejś konieczności, jakiegoś tajemniczego przymusu. Wolność jest jedynie zdolnością do działania zgodnie z własnymi przekonaniami.

 Wolność to świadomość, że nic od nas nie zależy. Wolność to nauka o strachu. Wolność to raj utracony, tęsknota za którym jest najgłębszym dowodem człowieczeństwa.

 Wolność nie jest byle jaką licencją, nie jest prawem do czegokolwiek. Wolność jest darem, jest obowiązkiem, jest szansą, jest wyzwaniem.

 Wolność nie jest rzeczą samą w sobie. To nie jest cel. Wolnością jest prawo do określenia czym jest dobro; i zatem daje prawo do czegokolwiek, co w ogóle istnieje.

 Wolność jest niczym innym jak szansą na bycie lepszym, choć natura człowieka zdaje się zapominać o tej fundamentalnej zasadzie. Zbyt często traktujemy ją jako możliwość do robienia wszystkiego, co nam się podoba.