Wolność według Jana Pawła II

 Życie bez wolności jest jak ciało bez duszy. Wolność jest tym, co daje nam siłę do codziennego działania. Wolność jest najcenniejszym darem, który możemy otrzymać. Bez wolności jesteśmy tylko pustymi skorupami, bez możliwości wyrażania siebie.

 Wolność to jednocześnie najwspanialszy dar natury człowiekowi i najcięższe z możliwych brzemień. To, jak człowiek ją przyjmuje, zależy od mocy jego charakteru.

 Nie wolno nigdy, nigdzie, w żadnej sprawie, zaniedbywać sumienia na rzecz wolności, a jeszcze mniej wolności na rzecz sumienia.

 Wolność jest niczym, jeśli nie daje prawdziwej wolności do popełniania błędów. Bez możliwości pomyłki, wybór nie jest wolny, jest pusty.

 Wolność nie jest bezwarunkowa, sama w sobie nie daje radości ani pokoju. Wolność jest wielka tylko wtedy, kiedy umiemy za nią odpowiedzialność ponieść

 Wolność jest jedynie szansą na bycie lepszym, podczas gdy równość jest próbą zniwelowania wyższych wartości życia do poziomu wartości niższych.

 Wolność jest nie tylko równoznaczna z życiem, ale jest także nieodzowną przesłanką wszelkiego twórczego myślenia i działania. W jej obecności ludzkość może wzrastać we wszystkich kierunkach, podobnie jak rosną ramionka mchu wzdłuż biegu strumienia.

 Wolność jest możliwością dyskrecji, ale realna możliwość wymaga ciągłego rozważania, a to oznacza tracić spokój, żyć w niepewności, płynąć po morzu zmiennych hipotez bez żadnego żeglarza do pokierowania.

 Nie jestem na tyle mądry, aby wiedzieć jakie będą skutki każdego mojego zadania, ale jestem na tyle wolny, żeby wykonać każde zadanie, które tylko chcę.

 Wolność jest najcenniejszym darem. Bez niej wszystkie inne są bez znaczenia. To wolność czyni człowieka twórcą i artystą swojego własnego losu.