Wolność według Jana Pawła II

 Wolność to prawo do tego, by móc mówić, że dwa plus dwa równa się cztery. Gdy to jest zapewnione, wszystko inne pójdzie za tym.

 Bogiem, który chyba najbardziej mi imponuje jest wolność. Niepodległość. Autarkia. Nic nie musieć. Nie być zależnym od nikogo i od niczego. Nie potrzebować wsparcia, poklasku, aplauzu. Myśleć swoją głową, czuć swoje serce i wyznawać takie tylko przekonania, które sam dla siebie w wyborze absolutnej samodzielności uznam za stosowne.

 Wolność nie jest niczym więcej niż szansą na bycie lepszym, nie tylko dla siebie, ale również dla innych. Wolność jest prawem każdego człowieka, ale jednocześnie obowiązkiem dbania o dobrobyt naszej planety i jej mieszkańców.

 Wolność jest jedyną wartością, dla której warto oddać życie, bo tylko bez niej życie zamienia się w upokarzającą niewolę.

 Wolność nie jest prawem, ale porządkiem; nie jest harmonią, ale porządkowym. Siła, która składa się z wolności, jest jak wschód słońca.

 Wolności uczymy się po cichu, sama wolność to głośny krzyk. Przyzwyczajamy się do niej tak, jak do oddechu, niezauważalnie. Nie wolno nam zapominać, że każda chwila wolności to moment zwycięstwa.

 Nie jestem na tyle mądry, aby wiedzieć jakie będą skutki każdego mojego zadania, ale jestem na tyle wolny, żeby wykonać każde zadanie, które tylko chcę.

 Pozwól małym tyranom przebywać na wolności, to wyrosną na dużych tyranów.

 Wolność nie jest dana raz na zawsze. Trzeba o nią walczyć każdego dnia. Kto przestaje walczyć, ten ją traci.

 Istotną i konieczną cechą wolności jest to, iż jest usytuowana.