Wolność według Jana Pawła II

 Wolność to nie stan natury. Wolność to wynik dobrego samopoczucia. Nie może być wolności bez dobrej kondycji ekonomicznej. Wolność jest niewystarczająca, jeśli człowiek nie może korzystać z podstawowych praw człowieka.

 Nie wolno mi nic odbierać, jeśli nie dam wszystkiego. Prawdziwa wolność to prawo do całego świata. Nie ma wolności bez równości, a to zniszczyłoby wszystko.

 Nasz umysł jest jak dzikie zwierzę, które zwiałoby, gdy tylko puścimy mu wodzę na jarzmie wolności jego błądzenia.

 Wolność jest niczym innym jak szansą na bycie lepszym. To możliwość, aby ta szansa nie była próżna, musisz być zawsze czujny na to, co tworzysz, jak to wpływa na innych i do kogo się odwołujesz.

 Wolność, godność, honor – tego nic nie zastąpi. Powstańcom chwała, Warszawa nie zapomni. (Hemp Gru)

 Niech wszyscy wiedzą, że nic nie może zastać cenniejszego od chwili, gdy człowiek zdobywa wolność.

 Niepewność jest nieodłącznym elementem ludzkiego losu, tak jak wolność nie jest dana w pakiecie z życiem, ale musimy ją dzielnie zdobywać i utrzymywać.

 Wolność jest niczym innym jak szansą na bycie lepszym, choć natura człowieka zdaje się zapominać o tej fundamentalnej zasadzie. Zbyt często traktujemy ją jako możliwość do robienia wszystkiego, co nam się podoba.

 Wolność nie jest niczym więcej niż szansą na bycie lepszym. Nawiasem uparcie istota wolności polega nie tyle na swobodnym wyborze drogi i punktu docelowego, ale w zdolności do pójścia własną ścieżką.

 Wolność jest niczym innym, jak szansą na bycie lepszym, podobnie jak w ciemności są możliwości, których nie widzimy, dopóki nie uwolniliśmy się od naszych własnych lęków, które zatrzymują nas w miejscu.