Wolność jest jak powietrze. O jej wartości zdajesz sobie sprawę dopiero wtedy, gdy ci jej brakuje. Wolność nie polega na robieniu wszystkiego, co się chce. Wolność to sfera, która rozwija się w świadomości człowieka.
Człowiek jest wolny, kiedy potrafi dać moralne prawo sobie sam, jest niewolnikiem, kiedy musi podporządkować się prawu nałożonemu z zewnątrz.
Tylko ten jest wolny, kto w swoich wysiłkach polega na sobie samym, a nie na innych. Tylko ten jest wolny, kto jest świadomy, że wolność jest nieograniczonym polem do własnych wysiłków.
Wolność to możliwość niedokonywania wyboru, niewłaściwego dla wolności; możliwość pozostania niedokonującym wyboru, który ograniczyłby wolność; prawo do zaniechania wyboru, który ograniczyłby wolność.
Wolność jest niczym innym, jak szansą na bycie lepszym, podczas gdy równość, jak zrozumiana dzisiaj, jest zaprzeczeniem tej szansy.
Czuje się wolny tylko ten, kto w swojej wolności dostrzega nie tylko prawo, ale i swoją godność, poświęcenie, obowiązek. Wolność nie jest zdolnością do robienia wszystkiego, co nam się podoba, ale wolność jest prawem do tego, co powinniśmy robić.
Wolność nie polega na robieniu wszystkiego, co chce się robić, ale na tym, by nie robić tego, czego nie chce się robić. Autonomiczne osoby tworzą swoje własne wartości, czerpią radość przede wszystkim z samych siebie.
Wolność nie polega na robieniu tego, co się chce, ale na tym, że nie musisz robić tego, czego nie chcesz. To jest jej prawdziwe i integralne sformułowanie.
Wolność jest dla każdego z nas czymś innym. Dla jednego to prawo do robienia wszystkiego, co mu się podoba; dla innego ograniczenie tego prawa w imię dobra ogółu.
Wolność jest jak powietrze. Dopiero gdy go zaczyna brakować, człowiek zaczyna doceniać jego wartość.
