Wolność według Aleksandra Fredry

 Ja jestem prawdziwie wolnym człowiekiem nie dlatego, że mogę czegokolwiek, czego tylko zechcę, ale dlatego, że nikt nie może mówić mi tego, czego nie chcę słuchać.

 Wolność jest niczym, jeśli nie oznacza wolności od popełniania błędów. To jest prawdziwa istota wolności, a nie tylko wolności formalnej, ale prawdziwej wolności.

 To, co czeka mnie na końcu snu, winno być końcem wszystkiego. Lecz nie jest.

 Tylko w świecie wolności, sprawiedliwości i prawdy warto żyć.

 Żądanie wolności jest siłą, która porusza światem, pomaga rozwijać się człowiekowi, daje mu sens życia, możliwość dokonywania wyborów i podejmowania decyzji. Wolność nie jest darem, jest walką.

 Wolność to nie tylko przestrzeń dla okazania talentu i pracy bez przymusu, ale to i takowe uporządkowanie świata, w którym bynajmniej nie jest mi wszystko jedno, co dzieje się z moim bliźnim.

 Wolność to dobra rzecz, ale wolność bez moralności to przerażająca pułapka, płonący dom, którego nie można opuścić.

 Istotną i konieczną cechą wolności jest to, iż jest usytuowana.

 Nie lękajcie się! Otwórzcie, otwórzcie na oścież bramy Chrystusowi, Jego zbawczej mocy! Otwórzcie serca, rządy, cywilizacje: nie lękajcie się! Jakże często powtarzam starszym i młodszym, jak mówię rodzicom: Nie lękajcie się! Lękajcie się tylko tych, którzy zamykają wasze dusze przed Chrystusem!

 Wolność jest jak powietrze. Dopiero gdy go zaczyna brakować, człowiek zaczyna doceniać jego wartość.