Wolność nie jest luksusem dla dobrze usposobionych, wolność jest najważniejszym prawem z brudnych, tchórzliwych, nikczemnych. To oni są zawsze w większości.
Wolność jest cennym darem, niektórzy mówią, że najcenniejszym. Wiem jedno, wolność jest jak powietrze, dopiero wtedy doceniamy jej wartość, kiedy zaczyna jej brakować.
Wolność jest niczym, jeżeli nie zawiera wolności ryzyka, wolności popełnienia błędów, wolności doświadczania życia w pełni. To jest jej istota: ryzyko, błąd, niepewność, niewiadoma, niezgoda.
Nieposłuszeństwo jest prawdziwą podstawą wolności, posłuszni muszą być niewolnicy.
Wolność nie jest jedynie brakiem niewoli, ale prawem do wybierania i do decydowania, prawem do osiągania i do zdobywania, prawem do życia i do kształtowania swojego bytu.
Człowiek ma prawo działać jak chce, dopóki nie krzywdzi innych. W wolnym społeczeństwie nikt nie powinien zmuszać nikogo do życia według swojego wzorca.
Człowiek ma prawo do wolności tylko wtedy, kiedy wie, co z nią robić; jeśli nie wie, to prawo przeradza się w obowiązek - obowiązek poszukiwania prawdy o wolności.
Wolność nie jest zdolnością robienia wszystkiego, co tylko przyjdzie nam na myśl, lecz zdolnością odmówienia sobie wszystkiego, co jest złe.
Człowiek jest wolny wtedy, kiedy może pójsć w kierunku, w którym prowadzi jego dusza, nie zwracając uwagi na to, co jest przewidziane. Wolność to jest równość wśród równych i wolność wśród wolnych.
Wolność jest jak powietrze – zauważamy jej wartość dopiero wtedy, gdy zaczyna jej brakować. Naprawdę wolny człowiek to ten, który potrafi odrzucić niewolę własnych nawyków.
