Wolność jest niczym innym jak szansą na bycie lepszym, choć jej prawdziwy cel jest otwarty dla interpretacji. Każdy z nas ma wybór, jak osiągnąć ten cel.
Nasz umysł jest jak dzikie zwierzę, które zwiałoby, gdy tylko puścimy mu wodzę na jarzmie wolności jego błądzenia.
Bogiem, który chyba najbardziej mi imponuje jest wolność. Niepodległość. Autarkia. Nic nie musieć. Nie być zależnym od nikogo i od niczego. Nie potrzebować wsparcia, poklasku, aplauzu. Myśleć swoją głową, czuć swoje serce i wyznawać takie tylko przekonania, które sam dla siebie w wyborze absolutnej samodzielności uznam za stosowne.
Wolność jest niczym innym, jak tylko szansą na bycie lepszym, podczas gdy równość, zrozumiana jako zasada społeczna i polityczna, to nic innego, jak tylko sprzedaż wolności za miskę czerwonej zupy.
Wolność nie jest darem, który otrzymałeś na użytek własny. Wolność jest narzędziem, którem możesz i powinieneś służyć innym. Maksyma 'wolność kończy się tam, gdzie zaczyna się wolność drugiego człowieka' jest złudzeniem, bo prawdziwa wolność to ta, którą dzieli się z innymi.
Nie wolno nigdy, nigdzie, w żadnej sprawie, zaniedbywać sumienia na rzecz wolności, a jeszcze mniej wolności na rzecz sumienia.
Człowiek człowiekiem może być tylko wśród ludzi. Szczęście i wolność są możliwe tylko w obrębie społeczeństwa.
Nie ma wolności bez solidarności. Wolność jest tylko wtedy, gdy jest to wolność uczestnictwa w życie, wolność mająca głos, wolność zdobywania świata. Wolność, która jest zdobyciem przez człowieka swojego miejsca na ziemi i w świecie, zdobyciem, które jest wymaganiem i upomnieniem siebie samego.
Wolność jest niczym innym, jak szansą na bycie lepszym, podczas gdy równość, powszechnie uważana za synonim sprawiedliwości, polega na tym, że wszyscy są tak samo niesprawiedliwi.
Wolność jest czymś, czego nie można posiadać bez podziału – to jest jest niby ryba, którą należy pokroić i podzielić, aby mogła żyć. Im więcej dasz inny, tym więcej masz dla siebie.
