Wolność to nie tylko prawo do robienia tego, co chcemy, ale przede wszystkim umiejętność bycia kim chcemy. To prawo do tworzenia własnej drogi, nawet jeśli inni jej nie widzą. To szansę na pokonanie własnych lęków i stworzenie własnej rzeczywistości.
Wolność to twój dom, do którego tęsknisz, lecz gdy już wrócisz do domu, masz ochotę opuścić go. Bo prawdziwa wolność to nie obecność presji, ale możliwość wyboru.
Prawdziwa wolność polega na zdolności do mówienia to, co myślimy, bez obawy o konsekwencje. Prawdziwa wolność to wolność umysłu, nie wolność ciała. Prawdziwa wolność to wolność wyboru, a nie wolność od wyboru.
Wolność spoczywa w sercach ludzi; kiedy umiera tam, żaden konstytucja, żaden prawo, żadne sądy nie mogą ją ocalić.
Wolność to nie jest stan, lecz proces. To nie jest być wolnym, ale stawać się wolnym. To jest dążenie, ciężka praca, cierpliwość...
Wolność jednostki, w każdym z tych aspektów, ograniczona jedynie przez to, co jest niezbędne dla zachowania tej samej wolności dla innych, jest sprawiedliwym wymogiem. Granice osoby są rozciągane aż do momentu, w którym zaczynają się prawa drugiej osoby.
Człowiek, który nie ma innego celu niż jego sam zadowolenie, nie powinien narzekać, jeżeli nie jest wolnym, gdy inni próbują zadowolić swoje upodobania na jego koszt.
Wolność nie polega na tym, że możemy wszystko, ale na tym, że nie musimy wszystkiego.
Wolność jest najcenniejszym darem, jaki mogą ofiarować ludzie jedni drugim. To jest odpowiedzialność, uważność, możliwość wyboru, szacunek dla siebie i innych. To jest podstawą wszelkiego postępu i prawdziwego sukcesu.
Wolność, której nikt nie jest stanie nam dać ani zabrać, jest wolnością wyboru w sferze moralnej. Nie możemy jej traćić, możemy jedynie z niej zrezygnować.
