Wolność jest niczym, jeśli nie oznacza wolności od popełniania błędów. To jest prawdziwa istota wolności, a nie tylko wolności formalnej, ale prawdziwej wolności.
Wolność nie polega na robieniu wszystkiego, co się chce, ale na tym, żeby nie robić tego, czego się nie chce. To znaczy, że prawdziwa wolność to prawo do odrzucenia. Wolność to nie brak ograniczeń, ale umiejętność wyboru.
Wolność jest niczym innym jak szansą na bycie lepszym, choć natura człowieka zdaje się zapominać o tej fundamentalnej zasadzie. Zbyt często traktujemy ją jako możliwość do robienia wszystkiego, co nam się podoba.
Wolność to prawo do tego, co mówi prawo, a siła, gdy jest zjednoczona z wola, ale nie z prawem, nazywana jest niewłaściwie wolnością.
Wolność jest tym wyżej ceniona, tym wyższa jest jej cena. Wolność wiąże się zwykle z trudem. To jest jej prawdziwa miara. Trud téj wolności polega często na pokonaniu w sobie tego, co przeciwdziała jej pełnemu rozwojowi.
Wolność nie polega na robieniu wszystkiego, co chce się robić. Wolność polega na umiejętności robienia tego, co powinniśmy robić.
Wolność nie jest tylko odebraniem kajdan, lecz żyje się ją, stale powiększając naszą troskę o innych i stając na ich obronę. Jest to rzeczywistość, którą musimy zarówno wyrazić, jak i zrozumieć.
Wolność to jednocześnie najwspanialszy dar natury człowiekowi i najcięższe z możliwych brzemień. To, jak człowiek ją przyjmuje, zależy od mocy jego charakteru.
Wolność nie jest niczym więcej niż szansą na bycie lepszym. Nawiasem uparcie istota wolności polega nie tyle na swobodnym wyborze drogi i punktu docelowego, ale w zdolności do pójścia własną ścieżką.
Wolność nie polega na robieniu wszystkiego, co się chce, ale na tym, żeby nie robić tego, czego się nie chce. Prawdziwa wolność jest wewnątrz nas.
