Wolność jest możliwością dyskrecji, ale realna możliwość wymaga ciągłego rozważania, a to oznacza tracić spokój, żyć w niepewności, płynąć po morzu zmiennych hipotez bez żadnego żeglarza do pokierowania.
Wolność to nie jest stan, lecz proces. To nie jest być wolnym, ale stawać się wolnym. To jest dążenie, ciężka praca, cierpliwość...
Wolność to świadomość, że nic od nas nie zależy. Wolność to nauka o strachu. Wolność to raj utracony, tęsknota za którym jest najgłębszym dowodem człowieczeństwa.
Wolność nie jest pojęciem abstrakcyjnym. Gdy ją przeżyjesz, staje się czymś najbardziej konkretnym, co może dostarczyć ci życie.
Wolność to nie po prostu stan bycia wolnym; to wielki dar, wielka dłoń natury, wskaźnik przyszłości, wywyższenie człowieka powyżej potęgi losu i powierzchni ziemi.
Wolność nie polega na robieniu wszystkiego, co się chce, ale na tym, żeby nie robić tego, czego się nie chce. Prawdziwa wolność jest wewnątrz nas.
Wolność jest wtedy, kiedy człowiek wie, że wybił najistotniejsze dwie godziny w swoim życiu: godzinę narodzin i godzinę śmierci. Pozostałe są tylko oddechem pomiędzy tymi dwiema.
Wolność jest niczym innym, jak zdolnością do nauczenia się naszej duszy, jak pozwolić jej na rozwój. Nasza dusza pragnie wolności; ona jest wolnością. Jeśli nie jesteśmy w stanie zadowolić tych pragnień, niewątpliwie staniemy się niewieloma.
Wiele rzeczy można znieść, ale tylko wolność jest najważniejsza. Mając wolność, można znieść wszystko, brak wolności nie do zniesienia.
Wolność nie jest jedynie brakiem niewoli, ale prawem do wybierania i do decydowania, prawem do osiągania i do zdobywania, prawem do życia i do kształtowania swojego bytu.
