Wolność to słowo, które duch ludzi kocha. Nie ma nikt kto by jej z calej duszy nie pożądał.
Nie wolno nikogo pozbawiać wolności pod pretekstem, że mu kogoś lub coś podpowiada; jej nietykalność stanowi istotę naszego bytu. Dopuszczaj do siebie tylko to, co harmonizuje z Twoją istotą.
Wolność jednostki, w każdym z tych aspektów, ograniczona jedynie przez to, co jest niezbędne dla zachowania tej samej wolności dla innych, jest sprawiedliwym wymogiem. Granice osoby są rozciągane aż do momentu, w którym zaczynają się prawa drugiej osoby.
Wolność jest najwyższym prawem człowieka, ale człowiek ma prawo do wolności tylko wtedy, gdy jest człowiekiem, a nie zwierzęciem, bestią, bo nie wolność zwierzęcia, ale wolność człowieka jest najwyższym prawem człowieka.
Wolność jest tylko tam, gdzie ja jestem. Stąd pochodzą wszystkie moje cierpienia. Moje jest to, co przypisane mi jest. To jest moje królestwo, to jest moje więzienie.
Wolność jest największym darem, jakiego może dostać człowiek, ale przynosząca najwięcej cierpień, jeżeli nie potrafi jej używać.
Nie jest wolnym ten, kto nie ma panowania nad sobą. Wolność to świadomość, że zależymy tylko od siebie samych.
Niech wszyscy wiedzą, że nic nie może zastać cenniejszego od chwili, gdy człowiek zdobywa wolność.
Człowiek nigdy nie może odgadnąć, czy jego decyzje były właściwe, lecz mają one sens tylko wtedy, gdy odczuwa prawo do swojej wolności, i nie można mu tego prawa zabrać.
Wolność nie polega na tym, że możemy wszystko, ale na tym, że nie musimy wszystkiego.
