Wolność nie polega na robieniu wszystkiego, co chcecie, lecz na tym, by nie robić tego, czego nie chcecie. To różnica diametralna.
Wolność jest najświętszym z praw człowieka, ale prawo do życia jest ważniejsze od wolności. Czasem musimy ograniczyć naszą wolność, aby chronić ludzkie życie.
A więc wolność nie jest warunkiem szczęścia, jak zawsze sądzono, ale najbardziej nieznośnym rodzajem niewoli, jakiej doświadczył człowiek.
Wolność nie jest wartym dążenia dobra, jeśli zaczyna oznaczać samotność - to jest, swoje odcięcie od miejsca i rzeczy, które są najbliższe naszemu sercu.
Wolność jest niczym, jeśli nie oznacza wolności od popełniania błędów. To jest prawdziwa istota wolności, a nie tylko wolności formalnej, ale prawdziwej wolności.
Wolność nie jest niczym nieograniczonym. Oznacza to przede wszystkim odpowiedzialność. Nie możemy żyć jak nam się podoba. Musimy brać pod uwagę innych ludzi, którzy przecież żyją obok nas.
Wolność to dążenie do zasady, że człowiek jest dobry, kiedy postępuje według własnej woli i nie krzywdzi przy tym innych. Zawsze rzuci to pytanie - czy mamy prawo postępować według własnej woli, jeżeli tym samym krzywdzimy innych?
Wolność nie polega na robieniu wszystkiego, co chce się robić, ale na tym, by nie robić tego, czego nie chce się robić. Autonomiczne osoby tworzą swoje własne wartości, czerpią radość przede wszystkim z samych siebie.
Wolność to jedna z najszlachetniejszych rzeczy, które Bóg dał człowiekowi. Ale to nie jest wolność 'od' obowiązków, lecz wolność 'do' spełniania obowiązków.
Wolność to przywilej, nie prawo.
