Wolność jest największym darem, jakiego może dostać człowiek, ale przynosząca najwięcej cierpień, jeżeli nie potrafi jej używać.
Wolność to dar nie tylko uczynków, które ufamy, że będą rozważne, ale także błędów, które umożliwiają naukę. To jest korzeń wszelkiego rozwoju i postępu.
Wolność to nie jest coś co można dać; wolność to jest coś co ludzie biorą i ludzie są tak wolni, jak chcą być wolni.
Wolność nie jest stanem, w którym obywa się bez jakichkolwiek norm. Shać, które nie jest do niczego zobowiązane, staje się arbitralną, absolutną i przyczynia się do niszczenia osobowości ludzkiej i społeczności.
Prawdziwa wolność jest niemożliwa bez prawdziwej odpowiedzialności. To właśnie jest prawdziwa istota wolności - bycie odważnym, by przypisać sobie odpowiedzialność za własne decyzje, zamiast obarczać innych za swoje błędy.
Żadna potęga, ani nawet przymus, nie obniży godności potężnej duszy swobodnej; sprawia tylko, że jej działania duchowe są trudniejsze.
Wolność to jest przede wszystkim stan umysłu. Nic nie jest tak samo szkodliwe, jak wybór, który jest narzucony, a nie swobodny. Wolne jest tylko to, co jest zgodne z naturą, a więc zgodne z rozumem.
Nic nie jest bardziej bolesne dla wolności myśli, niż być jedynym, który myśli racjonalnie. Głosowi jednego przeciwdziałają tłumy, stanowiąc większość, które zapominają o prawach mniejszości.
Wolność jest prawem duszy. Każda dusza jest wolna przez swoją naturę. Dopiero narzucane jej kajdany ograniczają ją i pozbawiają prawdziwej swobody.
Człowiek jest wolny, kiedy potrafi dać moralne prawo sobie sam, jest niewolnikiem, kiedy musi podporządkować się prawu nałożonemu z zewnątrz.
