Wolność to nie tylko prawo do wymierzania sprawiedliwości i wykonywania swojej woli, ale przede wszystkim mądrość, zdolność do zrozumienia innych i umiejętność przewidywania konsekwencji swoich działań.
Wolność jednostki, w każdym z tych aspektów, ograniczona jedynie przez to, co jest niezbędne dla zachowania tej samej wolności dla innych, jest sprawiedliwym wymogiem. Granice osoby są rozciągane aż do momentu, w którym zaczynają się prawa drugiej osoby.
Wolność nie jest jeszcze miłością, ale miłość jest już zaledwie krok od wolności. Jak nieżyjący jest bliski nieśmiertelności, tak jest bliski wolności miłości.
Wolność nie polega na tym, że mogę robić to, co chcę, ale na tym, że mogę robić to co powinienem.
Wolność nie jest cnotą, jest to wartość. Jeśli jest zrozumiana jako cnota, staje się możliwa tylko dla pewnej elity. Gdy jest traktowana jako wartość, staje się uniwersalnym prawem.
Wolność to nie tylko brak zewnętrznych zniewoleń, ale przede wszystkim zdolność do myślenia, mówienia i działania bez obawy. To prawo do wyrażania siebie bez ograniczeń i represji, prawo do bycia sobą bez strachu przed odrzuceniem lub krytyką.
Wolność nie leży w byciu wolnym, ale w stawaniu się wolnym. Ta droga ku wolności jest drogą gruntownej transformacji, przemiany, która prowadzi do prawdziwego poznania samego siebie.
Wolność to świadomość, że nic od nas nie zależy. Wolność to nauka o strachu. Wolność to raj utracony, tęsknota za którym jest najgłębszym dowodem człowieczeństwa.
Nie jesteśmy uwięzieni przez nasze przeszłe decyzje. W każdym momencie mamy wolność zdecydować, kim chcemy być.
Wolność nie jest stanem, w którym obywa się bez jakichkolwiek norm. Shać, które nie jest do niczego zobowiązane, staje się arbitralną, absolutną i przyczynia się do niszczenia osobowości ludzkiej i społeczności.
