Wolność nie jest prawem do czynienia tego, co się chce, ale do czynienia tego, co powinno się robić. To prawo nie jest mocą zmierzającą do bezprawia, ale hamulcem przeciwdziałającym bezprawiu.
Wolność jest zawsze wolnością dla tego, kto myśli inaczej. Nie z powodu, any fanatycznego „masochizmu”, lecz dlatego, że bez tej „całości” wolność przestaje być wolnością.
Zwrócone ku naturze oczy przechodzą niezauważone, dopóki przychodzi pora, kiedy dusza pragnie odpocząć w samotności. Tak naprawdę wolność to wewnętrzny stan.
Wolność jest niczym, jeżeli nie jest to wolność do mówienia komuś, czego nie chce usłyszeć. Bez niezależności myśli, wolność słowa staje się pustą frazą. Wolność nie oznacza bezczynności, lecz prawo do wyboru. Nie oznacza braku zasad, lecz możliwość ich kreowania.
Wolność jest tylko tam, gdzie ja jestem. Stąd pochodzą wszystkie moje cierpienia. Moje jest to, co przypisane mi jest. To jest moje królestwo, to jest moje więzienie.
Wolność to nic innego jak prawo do życia tak, jak sobie tego pragniesz. Zrozumienie, że zawsze możesz czynić to, co chcesz, a jednocześnie mając wrażenie, że nigdy nie zrobisz dość. To nieustanna walka z samym sobą, by odnaleźć równowagę między swoimi pragnieniami a obowiązkami.
Ludzie mają prawo do wolności, ale wolność ma być posługą dla pokoju, dla sprawiedliwości, dla prawdy. Wolność jest tym, co wartościuje człowieka. Wolność jest wartością niewiarygodnie wielką, prawdziwą wartością człowieka.
Bądź wolny, ale pamiętaj: wolność twoja kończy się tam, gdzie zaczyna się wolność drugiego człowieka. Wolność nie jest byciem poza prawem, a prawem jest szacunek dla wolności innych.
Żadna potęga, ani nawet przymus, nie obniży godności potężnej duszy swobodnej; sprawia tylko, że jej działania duchowe są trudniejsze.
Wolność nie jest pojęciem, które mamy przyjąć bez przemyślenia. Wolność to odpowiedzialność. Nie chodzi o prawo do bycia egoistą, do tylko dbać o swoje potrzeby bez zważania na innych, ale o prawo do bycia sobą, do bycia autentycznym.
