Wolność to zdolność do samopanowania, to triumfalna pewność, że można wykorzystać swoje siły i nie wolno lękać się siebie i innych.
Czuje się wolny tylko ten, kto w swojej wolności dostrzega nie tylko prawo, ale i swoją godność, poświęcenie, obowiązek. Wolność nie jest zdolnością do robienia wszystkiego, co nam się podoba, ale wolność jest prawem do tego, co powinniśmy robić.
Wolność nie jest niczym, co można dać; wolność, człowiek musi ją wziąć, a nikt kto nie pragnie jej do końca nie jest wart życia.
Wolność to nie zboczenie, ale zdolność do przełamywania w sobie zboczeń. To nie oznacza robić wszystko, co mi się podoba, ale umieć zrobić to, co dobre.
Zwrócone ku naturze oczy przechodzą niezauważone, dopóki przychodzi pora, kiedy dusza pragnie odpocząć w samotności. Tak naprawdę wolność to wewnętrzny stan.
Nie zna wolności ten, kto jej nie szuka w prawdziwości, lecz zna tylko rozwiązłość. Wolność to nie bezwzględność, lecz prawo do prawdy.
Wolność to przywilej, nie prawo.
Wolność to prawo do powiedzenia ludziom, czego nie chcą słyszeć. To jest straszna odpowiedzialność, której większość ludzi unika.
To, co czeka mnie na końcu snu, winno być końcem wszystkiego. Lecz nie jest.
Wolność jest tylko tam, gdzie ja jestem. Stąd pochodzą wszystkie moje cierpienia. Moje jest to, co przypisane mi jest. To jest moje królestwo, to jest moje więzienie.
