Nie jest wolnym ten, kto nie ma panowania nad sobą. Wolność to świadomość, że zależymy tylko od siebie samych.
Zwrócone ku naturze oczy przechodzą niezauważone, dopóki przychodzi pora, kiedy dusza pragnie odpocząć w samotności. Tak naprawdę wolność to wewnętrzny stan.
Wolność nie jest świętością; świętość wolności jest. Każda wolność, która nie zakończy się na świętości, zatruta jest zepsuciem.
Nie ma wolności bez solidarności. Wolność jest tylko wtedy, gdy jest to wolność uczestnictwa w życie, wolność mająca głos, wolność zdobywania świata. Wolność, która jest zdobyciem przez człowieka swojego miejsca na ziemi i w świecie, zdobyciem, które jest wymaganiem i upomnieniem siebie samego.
Wolność jest niczym innym, jak zdolnością do nauczenia się naszej duszy, jak pozwolić jej na rozwój. Nasza dusza pragnie wolności; ona jest wolnością. Jeśli nie jesteśmy w stanie zadowolić tych pragnień, niewątpliwie staniemy się niewieloma.
Wolność nie polega na tym, że nie ma żadnych ograniczeń, ale na umiejętnoci właściwej ich wyboru.
Być wolnym nie znaczy tylko zrzucić kajdany, ale żyć w taki sposób, aby szanować i pobudzać wolność innych.
Wolność nie oznacza braku obowiązków, ale zdolność do decydowania na podstawie dobrowolnej wyboru, a nie z przymusu. Wolność to nie coś, czego człowiek posiada, to jest coś, czym człowiek jest.
Wolność jest jak powietrze. Dopiero gdy go zaczyna brakować, człowiek zaczyna doceniać jego wartość.
Wolność jest niczym, jeśli nie jest to wolność dokonywania wyborów. Jednak wolność dokonywania wyborów jest niczym, jeśli nie jest to wolność dokonywania trudnych wyborów.
