Wolność, wolność! To prawda... Ale co z tego, skoro jestem niewolnikiem mojego serca, myśli, kości i krwi?
Wolność jest trudna do osiągnięcia, ale jeszcze trudniejsza do utrzymania. To jest jak zdobywanie szczytu góry, której nie widać na horyzoncie. To nieustanny wysiłek, który wykracza poza zwykłe granice naszego wyobrażenia.
Wolność to nie jest coś co można dać; wolność to jest coś co ludzie biorą i ludzie są tak wolni, jak chcą być wolni.
Wolność to świadomość, że nic od nas nie zależy. Wolność to nauka o strachu. Wolność to raj utracony, tęsknota za którym jest najgłębszym dowodem człowieczeństwa.
Wolność nie polega na robieniu wszystkiego, co się chce, ale na chceniu tego, co się robi. Nie ma wolności bez dyscypliny, a dyscyplina nie jest możliwa bez wolności.
Nie ma wolności bez marzeń
i nie ma marzeń bez wolności.
Wolność to nie sól i pieprz, ale wolność od umysłów zamkniętych, to jest siła. Wolność od wątpliwości i bezsilności, to jest prawdziwa wolność.
Wolność jest jak powietrze: zaczynasz ją doceniać dopiero wtedy, gdy zaczyna jej brakować. Wolność to niezależność, prawo do wyboru, to wolność wyrażania swoich myśli, swoich uczuć, swoich marzeń. Bez wolności człowiek jest jak ptak bez skrzydeł.
Człowiek człowiekiem może być tylko wśród ludzi. Szczęście i wolność są możliwe tylko w obrębie społeczeństwa.
Wolność jest zawsze wolnością dla tego, kto myśli inaczej. Nie z powodu, any fanatycznego „masochizmu”, lecz dlatego, że bez tej „całości” wolność przestaje być wolnością.
