Zauważam, że im jestem starszy, tym mniej lubię mówić. Zwłaszcza że ludzie dużo mówią, ale nie rozmawiają, nie wymieniają myśli, tylko paplają. To męczące. I nie spotykają się ze sobą, tylko powtarzają: "Dobra, to jesteśmy w kontakcie". Każdy jest gdzieś w sobie. Wymieniają komunikaty.
Nic w życiu nie jest tak proste, jak to sobie na ogół wyobrażamy.
Nie myślę intensywnie, myśli przychodzą same, znikąd. A może to właśnie jest myślenie.
Łzy, które ronimy w snach, są naszymi jedynymi autentycznymi łzami w życiu.
Nikt nie jest zobowiązany do rzeczy niemożliwych.
Czy nie oszukiwałem samego siebie? Czy nie czynimy tego wszyscy?
Noc ma swoje prawa i tylko ten, kto musi, pracuje, inni zaś, śpią.
Jeżeli zawędrujesz dość daleko,
wszelkie reguły ulęgną zawieszeniu.
Człowiek podleje na starość.
Czymże jest życie, jeśli nie szeregiem natchnionych szaleństw? Trzeba tylko umieć je popełniać! A pierwszy warunek: nie pomijać żadnej sposobności, bo nie zdarzają się co dzień.
Jest brzydki jak grzech śmiertelny, pomyślała Moreno. Podoba mi się.
