Każdy rodzi się ateistą.

 Puste pokoje. Dwa słowa, ile treści.

 Wielkie cele i globalne zadania nie zostawiają miejsca na takie głupstwa jak ludzkie życie.

 Życie wtedy ma wartość historyczną, kiedy jest pełna przygód.

 Grzeczność jest jak poduszka powietrzna:niby nic w niej nie ma, a jednak z nią wygodnie.

 Doczesność to wszystko, która upływa, przemija — i nic się po niej nie zostaje.

 Ilję w całym tym bałaganie najbardziej interesował sam bałagan.

 Zaufanie jest nierozłącznie związane z kredytem milczenia.

 Nadzieja jest drugą duszą nieszczęśliwca.

 Jesteśmy pielgrzymami a nie osadnikami.

 Po prostu czasem musimy być okrutni, żeby okazać dobroć - jak lekarz, który robi dziecku zastrzyk, choć wie, że będzie ono płakało, nie rozumiejąc, że to dla jego własnego dobra.