Każdy rodzi się ateistą.

 Prawie nigdy nie jest tak źle jak się nam wydaje. No chyba, że jest gorzej.

 Zapamiętałem go jako takie zachwycające, podobne do kwiatu nic.

 Krajobraz to obsesja równie silna jak opium.

 W policji nawet najszczersze przysięgi spają się jak papier w ogniu obowiązków.

 Oglądanie telewizji jest aktywną formą leniuchowania.

 Niektórzy po prostu są na chwilę. Może i najważniejszą w życiu. Może tą jedyną, do której będzie wracać się przez lata, nawet gdy pozostawione spojrzenie doszczętnie wyblaknie. Ci, którym zawdzięcza się choć jeden wers, są pomimo. Trzeba tylko iść dalej. Po inne spojrzenia. Po inne chwile. Po nowy początek. By nie zatracić w sobie chęci do czegoś, dzięki czemu jesteśmy tacy, jacy jesteśmy.

 Życie jest jak teatr, tylko bez prób. Dlatego śpiewaj, śmiej się, tańcz, płacz i żyj intensywnie każdego dnia swojego życia, zanim zapadnie ciemność i kurtyna zasłoni dzieło twojego życia.

 Gdybyśmy nie byli śmiertelni, nie umielibyśmy płakać.

 Czasami życie musi się skomplikować, żebyśmy poznali tych, na których naprawdę warto liczyć.

 Niech nigdy żaden człowiek nie zdoła zepchnąć cię tak nisko, byś go nienawidził.