Advertising makes you think you ...

 Trudno jest zdefiniować sprawiedliwość, jeszcze trudniej zaś ją osiągnąć.

 Wyobraź sobie tragedię człowieka, który przez całe życie patrzył w gwiazdy, a potem trafił do lasu, w którym w ogóle nie ma gwiazd. A w dodatku całkiem oślepł. Nie potrafisz tego zrozumieć.

 Puk. Puk. Masz ptaszka w głowie. Puk, puk. Cały czas cię dziobie.

 Moje sny ścielę pod twoje stopy, stąpaj więc lekko, bo stąpasz po snach.

 Umarłeś, i to mnie uspokaja.

 W tej ciszy dałoby się słyszeć nawet upadającą szpilkę.

 Jak strumienie i rośliny, dusze także potrzebują
deszczu, ale deszczu innego rodzaju: nadziei,
wiary, sensu istnienia. Gdy tego brak, wszystko
w duszy umiera, choć ciało nadal funkcjonuje.
Można wtedy powiedzieć:
„W tym ciele żył kiedyś człowiek”.

 Życie jest jak jazda na rowerze. Aby utrzymać równowagę, musisz iść naprzód.

 Nie zamierzała jednak rozjaśnić włosów. Wszystko ma swoje granice.

 Smutek i żal pozwalają ludziom zachować człowieczeństwo i pamięć o tych których stracili.