Quidquid agis, prudenter agas et ...
Quidquid agis, prudenter agas et respice finemcokolwiek czynisz, czyń roztropnie i patrz końca.
Pisarz może żyć i pracować tylko w atmosferze języka ojczystego.
Kiedy człowiek zstępuje w przepaść, jego życie zawsze zyskuje jasno określony kierunek.
Wygrywał z życiem, które jest kiepskim wizażystą.
„Gdybym tylko mógł wziąć roczny urlop od wszystkiego, kupić przyczepę, podróżować z tobą po całym świecie, dobrze jeść, pić i tak spać z tobą przez wszystkie noce, a rankiem wstawać powoli, dojrzeć przez okno jakiś las, spacerować wokół jeziora, położyć się w trawie, zmrużyć oczy w słońcu; tylko rok, a potem byłbym gotów wrócić i już nie prosiłbym o nic więcej dla siebie. Nie mam żadnych pretensji do życia, tylko żeby czasami zwolniło ten ucisk na szyi. Żeby tylko pozwoliło trochę żyć.”
Bądź w stanie rozpoznać bzdurę nawet jeśli usłyszysz ją od Bukowskiego.
Dziękuję ludziom, którzy weszli do mojego życia i uczynili je pięknym... A w szczególny sposób chciałabym podziękować tym, którzy z niego wyszli i uczynili je cudownym
Jedno życie, a można je prowadzić na tak wiele sposobów.
Młodość jest solą ziemi w oku.
Współpraca z demonem działa inspirująco.
Odpowiednie odżywianie przypomina dobre, tanie ubezpieczenie zdrowotne.