Quidquid agis, prudenter agas et ...

 W tej chwili ostatecznie przegrałam wojnę ze swoim sercem.

 Życie nauczyło mnie nie tracić nadziei,
ale też się do niej zbytnio nie przywiązywać.
Jest okrutna i próżna, wolna od skrupułów.

 Być chrześcijaninem jest czymś bardzo wielkim albo niczym.

 Lęk jest jedynie znakiem, że traktujesz coś poważnie.

 Ramię matki jest najdłuższe. Mogę oprzeć na nim całe moje życie.

 To straszne pozbawić człowieka złudzeń, w które zabłądzą daleko.

 Chociaż tyle mogę zrobić, mówić za tych, którzy nie mogą mówić za siebie.

 Jak dobrze wiesz, szaleństwo jest jak grawitacja. Wystarczy lekko pchnąć...

 Czuję potrzebę. Potrzebę szybkości.

 Na chorobę " co powiedzą inni?" niech będzie lekarstwo "mam to gdzieś, żyje własnym życiem i własnymi wartościami"