Kto przed śmiercią zasadził drzewo, ...
Kto przed śmiercią zasadził drzewo, nie żył daremnie.
Wbrew potocznemu mniemaniu cierpienia przywiązują nas, przygważdżają do życia: są to nasze cierpienia, pochlebia nam możność ich wytrzymywania, zaświadczają one o naszym statusie bytów, nie zaś widm. A tak gwałtowna jest duma z cierpienia, że przewyższa ją tylko duma z cierpień już doznanych.
Nakręcę wszystkie zegary - postanowił. - Może wtedy prędzej będzie wiosna.
Woda wdziera się tylko do dziurawej łodzi.
Było coś niepokojąco ironicznego w fakcie, że śmierć wcale nie okazała się rzeczą ostateczną.
Człowiek się nudzi, kiedy ma nudne życie.
Bladość pokazuje, jak bardzo ciało może zrozumieć duszę.
Żyć bez nadziei to rzecz straszna!
Nie płacz, bo to już się skończyło. Uśmiechaj się, bo to się wydarzyło. Życie to nie dni, które przeminęły, ale te, które pamiętamy.
Nie można wprowadzać zmian w tym, co nie istnieje.
Kto chce żyć, ten musi się odnosić do życia poważnie. Życie to nie tylko przywilej, ale i obowiązek; nie tylko dar, ale i ofiara.