Kto przed śmiercią zasadził drzewo, ...
Kto przed śmiercią zasadził drzewo, nie żył daremnie.
Biedna ćmo, nie mogę Ci pomóc, mogę tylko zgasić światło.
Większość ludzi żyje w ruinach swych przyzwyczajeń.
Życie jest jak jazda na rowerze. Aby utrzymać równowagę, musisz iść do przodu.
Ucieczka czasami też wymaga odwagi.
Smutek i żal pozwalają ludziom zachować człowieczeństwo i pamięć o tych których stracili.
Ludzkie oczy z miast gwarnych i lepianek polnychPłyną ku rzęsom jasnej gwiazdy uroczyście;Wiatr, skrzydła rozpostarłszy, po stawach okolnychŚlizga się, z boku na bok chyląc powłóczyście.
Strzeż się ludzi, którzy prowadzą cię do miejsc nazwanych na ich cześć.
Usnąć by niczego nikomu nie zazdrościć.
Złość, żal i zazdrość nie
zmienią innych, zmienią ciebie.
Abyście posiedli tę piękną ziemię i przekazali na zawsze w dziedzictwie waszym synom.