Kto przed śmiercią zasadził drzewo, ...

 Życie to ciągłe słońce i deszcz, ból uśmiechu i uśmiech bólu. To rzeka, której brzegów nie znamy i nie znamy jej końca. To książka, której nie możemy przewrócić stron, tylko czytać dalej, aż do ostatniego słowa. Życie to gra, którą musimy zagrać, nieznający jej reguł. To przygoda, której nie wybieramy, ale której nie możemy uniknąć.

 Czasami nasze życie przechodzi przez ciemne tunele, ale to nie znaczy, że nie idziemy do przodu. Miłość, strach, złość, zazdrość i negatywność to tylko emocje, które nas kształtują, lecz to my decydujemy, które z nich przyjęlibyśmy.

 Jak się przewrócę to się podniosę, a jak się nie podniosę to sobie poleżę. I ch*j Ci do tego.

 Zauważcie, co kilka butelek tequili może zrobić dla zbratania ludzi.

 Zanim ostatnie tchnienie opuści nasze wargi, umiejmy uczynić z tej jednej chwili zakończenie naszego życia.

 Śmiech zabrzmiał nieszczerze jak zgrzyt metalu po szkle.

 Tak, mieszkanie numer pięćdziesiąt rozrabiało, i nic na to nie można było poradzić.

 Nieprawdą jest, że ludzi zdrowi, silni, z natury nieułomni umierają z cierpień moralnych.

 Nie oczekuj, że życie będzie sprawiedliwe. Nie ma takiego prawa. Świat nie obiecuje sprawiedliwości niczyjemu urodzeniu... To iluzja. To ludzie mają prawo do sprawiedliwości. Musimy ją stworzyć, jeżeli jesteśmy jej godni.

 Życie poczęte w łonie matki nie jest jej częścią, lecz nowym życiem ludzkim - innym, choć okresowo połączonym z życiem matki.