Kto przed śmiercią zasadził drzewo, ...

 Biedna ćmo, nie mogę Ci pomóc, mogę tylko zgasić światło.

 Większość ludzi żyje w ruinach swych przyzwyczajeń.

 Życie jest jak jazda na rowerze. Aby utrzymać równowagę, musisz iść do przodu.

 Ucieczka czasami też wymaga odwagi.

 Smutek i żal pozwalają ludziom zachować człowieczeństwo i pamięć o tych których stracili.

 Ludzkie oczy z miast gwarnych i lepianek polnychPłyną ku rzęsom jasnej gwiazdy uroczyście;Wiatr, skrzydła rozpostarłszy, po stawach okolnychŚlizga się, z boku na bok chyląc powłóczyście.

 Strzeż się ludzi, którzy prowadzą cię do miejsc nazwanych na ich cześć.

 Usnąć by niczego nikomu nie zazdrościć.

 Złość, żal i zazdrość nie
zmienią innych, zmienią ciebie.

 Abyście posiedli tę piękną ziemię i przekazali na zawsze w dziedzictwie waszym synom.