Przemija bowiem postać tego świata.

 Nie ma przypadkowych spotkań i ludzie też nie stają na drodze naszego życia, ot tak. Każdy człowiek zostaje nam dany po coś, aby czymś nas ubogacić, dopełnić, coś pokazać czy uświadomić. Poprzez ludzi dostajemy od życia tysiące szans na to, aby stać się lepszym człowiekiem lub aby temu człowiekowi pokazać coś, czego on do tej pory nie dostrzegł.

 Nie lubię dworców kolejowych. To mi zawsze pachnie rozstaniem.

 Czerwone maki na Monte CassinoZamiast rosy piły polską krew.

 Temu odległemu aniołowi, tam w górze, który mi towarzyszy...

 W drodze do uczynków, o których nawet
nie wiedzieli, że noszą je w sobie.

 Najpierw będą po mnie płakać, potem wspominać, a potem zapomną.

 Dobre słowo leczy smutek.

 Dobre uczucia zawsze zostają wynagradzane. Na tym przecież polega rytm świata.

 Narrator zwykle jest po stronie swoich bohaterów, a narrator wszechwiedzący zawsze jest po stronie swoich bohaterów. Nie ma innego wyjścia: narrator wie przecież, jak wszystko się skończy, a wszechwiedza skazuje na miłosierdzie. Nie można być jednocześnie wszechwiedzącym i niemiłosiernym.
Tako rzecze chińskie ciasteczko.

 Pyszni nie są w stanie nas upokorzyć — to potrafią jedynie prawdziwie pokorni.