Chory jest jak miasto otwarte ...

 Miłość to choroba, na którą jedynym lekarstwem jest miłość.

 Mój Pegaz się trochę zagalopował.

 Życie to nie jest coś, co możemy zrozumieć z książek. Bo życie, to jest coś, co trzeba zrozumieć żyjąc. To jest coś, co musisz dotknąć. Co musisz kochać. Co musisz zrozumieć. Co musisz sam przeżyć. A zrozumiesz to, dopiero gdy zrozumiesz, że nie da się tego zrozumieć.

 Hazardowa gra i śmierć mają tę samą rangę.

 Nie lubię mówić o swoich problemach.
Zazwyczaj i tak nikt ich za mnie nie załatwi.
To po co? Żeby usłyszeć: ,,Nie martw się jakoś
to będzie"? To sama to sobie mogę powiedzieć.

 „Gdybym tylko mógł wziąć roczny urlop od wszystkiego, kupić przyczepę, podróżować z tobą po całym świecie, dobrze jeść, pić i tak spać z tobą przez wszystkie noce, a rankiem wstawać powoli, dojrzeć przez okno jakiś las, spacerować wokół jeziora, położyć się w trawie, zmrużyć oczy w słońcu; tylko rok, a potem byłbym gotów wrócić i już nie prosiłbym o nic więcej dla siebie. Nie mam żadnych pretensji do życia, tylko żeby czasami zwolniło ten ucisk na szyi. Żeby tylko pozwoliło trochę żyć.”

 Trudno wypuścić z ręki coś czego człowiek się kurczowo trzymał. Nawet kiedy to coś jest najeżone cierniami. Może zwłaszcza wtedy.

 Z roku na rok pozbawiani jesteśmy przez państwo kolejnych obszarów wolności, a tylko wolność wyboru pozwala doprowadzać oszustów
do bankructwa.

 Życie nie polega na uczeniu się, lecz na zapominaniu.

 Wracaj z tarczą lub na tarczy.